ฉันมองดวงดาวบนฟ้าไกล ฉันเหงา ฉันเศร้าหัวใจอ่อนล้าหมดแรงไป วันเวลาตอนนี้ไม่มีใครมาเข้าใจ น้ำตาไหลนั่งมองดาวเลื่อนเคลื่อนไป หลับตานึกถึงสิ่งที่ผันผ่าน คืนวานอันร้าวรอนที่เราเจ็บ ที่ได้ผิดพลั่งผลาดน้ำตาเล็ด รำเค็ญเหน็จเหนื่อยอ่อนช้ำชอกใจ ลืมตามองแสงขาวพราวระยับ ไม่เคยดับอับแสงให้เลือนหาย เป็นที่พักพึ่งจิตให้ผ่อนคลาย ได้ร้องให้ใต้แสงดาวก็สุขใจ มีเวลาที่อ่อนล้าบ้างให้ใจพัก หากเหนื่อยนักก็พักก่อนค่อยเดินต่อ เหมือนได้เรียนได้รู้จักชีวิตไม่คิดท้อ ฉันแค่รอโอกาสไปต่อ รอกำลังใจ
อิฐขาว 22 ธ.ค. 2546 00:37 น. - ID 43328 
1091
2
0
22 ธันวาคม 2546 17:03 น. - comment id 193532
อ่อนล้าไหมในวันนี้ เธอคนดีของฉัน อ่อนล้าหมดแรงกำลัง เธอยังมีฉันเป็นกำลังใจ สู้นะ...,ลุกขึ้นเถอะ ถ้าเธอจะเจอะเจอกับปัญหา เธอรู้ไหมอุปสรรคนานา เธอไม่เคยต้องฟันฝ่าลำพัง เธอยังมีฉันอยู่ และพร้อมจะต่อสู้ต่อไปไม่หยุดยั้ง ขอเพียงเรามีกัน อุปสรรคไม่สำคัญเชื่อฉันเธอ *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ*-*
22 ธันวาคม 2546 19:34 น. - comment id 193606
กลอนเพราะค่ะ อิฐขาว เขียนบ่อยๆนะคะ
22 ธันวาคม 2546 23:52 น. - comment id 193668
ขอบคุณมากครับ คุณ ผู้หญิงไร้เงา คุณ tiki ก้อนอิฐสีขาวอาจพบเห็นยาก แต่...มันก็เป็นแค่ก้อนอิฐ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
