เคย... เบื่อตัวเองที่เป็นอย่างนี้ เบื่อวันเดือนปีที่ไม่มีความหมาย เบื่อสังคมเบื่อคนมากมาย แต่ก็ไม่ถึงกับอยากตายให้หายเบื่อหน่ายเสียที ยังอยากอยู่เพื่อรอคู่ตามลิขิต ยังอยากค้นหาชีวิตตามวิถี ยังอยากหาที่อยู่ให้พบเสียที ยังอยากมีคนที่ช่วยให้ครื้นเครง แล้ววันหนึ่ง... เมื่อได้พบได้เจอเธอคนนั้น ใจของฉันก็เริ่มจะสั่นไหว ในความคิดรู้สึกว่าเธอไม่เหมือนใคร เหมือนดั่งฉันคนพบไฟคอยส่องทาง เธอผู้นี้ชี้นำความสว่าง ให้ฉันได้หลีกห่างความสับสน ให้ฉันหลบไกลจากความมืดมน ให้ค้นพบความสำคัญของตนเอง
19 ธันวาคม 2546 00:46 น. - comment id 192617
ในที่สุดฉันก็ได้ได้พบเธอ คนที่ฉันรอคอยเสมอที่ผ่านมา ในที่สุดเจ้ากาลเวลา ก็ทำให้ฉันพบคนในอุราเสียที *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
19 ธันวาคม 2546 19:32 น. - comment id 192834
:) ดีค่ะ
29 ธันวาคม 2546 04:02 น. - comment id 195659
ใครหนอใครคนนั้น ที่เฝ้ารอมานานนับ... ใครหรอใครคนนี้ ที่ห่วงเธอมากกว่า... คนนี้ไงให้เกิดมาทดแทนบุณ