วันพรุ่งนี้มีใครได้หยั่งรู้ มันยังอยู่ไกลห่างสุดทางฝัน จะมัวคิดข้องใจทำไมกัน อย่าเอามันมาข้องขุ่นวุ่นวายใจ วันวานนี้ผ่านไปไม่หวนกลับ มันลาลับร่วงโรยอย่าโหยไห้ สิ่งเศร้าหมองต้องกล้าอย่าอาลัย จำเพียงใช้ในข้างหน้าอนาคต วันที่แสนสำคัญคือวันนี้ ซึ่งเราเป็นผู้ที่ชี้กำหนด เพียงแค่ทำจิตใจให้งามงด อย่าได้หมดกำลังใจในตนเอง วันวานนี้เป็นกำลังให้ตั้งมั่น วันพรุ่งนี้เป็นความฝันให้รีบเร่ง ทำวันนี้แก้วันวานที่ผ่านเพรง ทำวันนี้พรุ่งนี้เก่งกว่าวันวานฯ
17 ธันวาคม 2546 16:50 น. - comment id 192134
บทกลอนของคุณ ก็ไพเราะเช่นกันค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ อย่าให้สองสามวันเมื่อวานนี้ ทำลายอีกกว่าหมื่นวันพรุ่งนี้ที่รอเรานะคะ อดีตที่ดี และไม่ดี อย่านำมาทำให้เราต้องทุกข์ท้อกับการต่อสู้กับอนาคต อดีต คือแรงผลักดันที่ดีต่างหาก บทกลอนที่ดี ต้องอยู่คู่ที่นี่ตลอดไปค่ะ
17 ธันวาคม 2546 23:24 น. - comment id 192265
วันวานได้ผ่านมาแล้ว วันหน้าคาดแคล้วยังมองไม่เห็น วันนี้อยู่ใกล้ในทุกเช้าเย็น จึงต้องทำให้เห็นเป็นสิ่งดีดี *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ความหมายก็ดีมากๆๆๆๆเลยด้วยเช่นกัน ทำวันนี้ให้ดีที่สุดแล้วกันค่ะ เพราะอดีตและอนาคตไม่มีวันอยู่กับเรานะค่ะ หายไปนานเลยนะค่ะ แต่กลอนยังไพเราะเหมือนเดิม ชื่นชมเสมอค่ะ*-*
20 ธันวาคม 2546 17:46 น. - comment id 193032
เพราะวันนี้คือปัจจุบัน วันข้างหน้านั้นอย่าพึงไปสน แก้ไขปัญหา...ใช้เวลาอย่างอดทน พร้อมจะหยัดยืนอย่างคน...ที่มั่นคง กลอนเพราะมากครับ...อ่านแล้วเข้าใจอะไรบางอย่าง...ซึ่งบางทีมันอยู่ใกล้แค่ปลายจมูก..ชีวิตบางทีต้องให้คนอื่นมากระตุ้นนะครับถึงจะเข้าใจเนอะ เนอะ...