กลอนพาไป

ภูวทาส

ปากกา ทื่อไป ไหวหวั่น
พิมพ์ดีด ไม่ทัน ใจสั่ง
นั่งเทียนเขียนเมฆอีกครั้ง
ยังหวัง..ยังหวัง  ยังไหว...
เลิกร้างห่างเหินเนิ่นนาน
วิญญาณไม่รู้อยู่ไหน
ว่างเปล่า ร้าวร้าง ข้างใน
เขียนไป ไม่ได้..  ไม่ดี
ตั้งมั่นวันนี้เอาแน่
กลอนแย่ แต่ใจ ไม่หนี
เข็นไปให้จบเสียที
กวีเก่า เข้าสิง จริงจัง
สุดท้ายท้ายสุดจุดจบ
เข็มพบจากทนฝนทั่ง
กลอนนี้ ไม่ดี ไม่ดัง
ข้าฯยัง  ดีใจ  ได้เขียน				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    16 พฤศจิกายน 2546 01:36 น. - comment id 182035

    กลอนนี้ที่ดีที่เด่น
    คงเป็นจากใจนักเขียน
    ทำให้ฉันต้องวนเวียน
    เพราะนักเขียนแต่งได้ดี
    
    ***กลอนไพเราะและมีความหมายดีค่ะ***
  • ภูวทาส

    20 พฤศจิกายน 2546 16:43 น. - comment id 183334

    ขอบคุณนะครับคุณผู้หญิงไร้เงา

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน