นกน้อยเจ้าคอยคู่ จับนิ่งอยู่บนสายไฟ นั่งคอยว่าเมื่อไหร่ เจ้าจอมใจถึงจะมา จริงจริงไม่เคยจับ เพราะอาจดับถึงชีวา หากไฟลุกขึ้นมา ท่วมกายาชีวาตน ไฟฟ้ารัดวงจร แม่งามงอนคงได้ยน ไฟรักปักษ์อกคน ต้องทุกทนจนเกือบตาย ทำไมต้องมีรัก สุดห้ามหักกับหัวใจ เกิดเป็นลูกผู้ชาย หากมัวอายอดได้เมืย ทุกข์จริงนะน้องเจ้า ร่างกายเรามันผันแปร ทำใจไม่ได้แย่ แน่แล้วน้องสทั้งสองเรา จงเตรียมใจไว้ก่อน เมื่อสีบรอนบนเส้นผม มันหงอกเป็นสีเทา ใจของเราไม่รานรน นี่แหละชีวิตคู่ คิดคิดดู่น่ารำคาญ อยู่เดียวเปลี่ยวสังขาร นานนานเข้าเหงาจริงจริง ตกลงเอาไงแน่ เดี๋ยวแก่ไม่ทันกาล เลือกไปเดี๋ยวขึ้นคาน เดี๋ยวลูกหลานจะทันเรา
5 พฤศจิกายน 2546 14:39 น. - comment id 178788
เอ.....สายรุ้งอยู่อารมณ์ไหนเนี่ย..อิอิ ถึงเวลามันคงมาเองมั้ง...ตะแหง่วว่า
5 พฤศจิกายน 2546 19:24 น. - comment id 178868
หากชีวิตต้องเกาะเกี่ยวกับคานทอง ก็จะยอมให้มันเป็นไปอย่างนั้น หากชีวิตนี้หาใครจริงใจไม่ได้สักวัน ก็จะเกาะเกี่ยวมันให้แนบแน่นทบทวี อยู่คนเดียวโดดโดด ไม่โลด ไม่โผน ไม่เกี่ยว ไม่ข้อง ไม่รบกวนใคร...อิอิ
6 พฤศจิกายน 2546 06:18 น. - comment id 178984
จองไว้นานนักหนา จนเวลาได้เลยล่วง แต่ตอนนี้ไม่ต้องห่วง เพราะคานทองคล้องบ่วงตลอดกาล ***ขึ้นคานมานานแล้วค่ะ***