หน้าส่วนตัว
แม้จะช้ำก็จำยอมพร้อมทุกสิ่ง
ปราถนาแน่นิ่งสิ่งที่ฝัน
ไกลเพียงไหนใจมุ่งจะฟ่าฟัน
จะบากบั่นให้ถึงฝันที่ตั้งใจ
บาดแผลกี่ร้อยไม่ไหวหวั่น
ขวากหนามร้อยพันไม่หวั่นไหว
ภูเขาขวางหน้าบุกฝ่าไป
จะไกลเพียงไหนไม่โรยรา
ทุ่มเททั้งชิวิตลิขิตเปลี่ยน
หนีวังเวียนกำหนดกฎแห่งฟ้า
ฝืนพากเพียรค่อยเปลี่ยนแปลงแต่งชะตา
มุ่งอุตสาห์พาความฝันค่อยผันไป
อนิจจาชะตาฟ้าไม่เปลียน
ยัววนเวียนในวังวนไม่พ้นได้
หลายเส้นทางที่สร้างทางแสนไกล
เดินทางไหนไม่พ้นทางก่อนก้าวมา
แพ้แล้วสิเราแพ้แก่ฟ้ากำหนด
แสนสลดรันทดใจในปราถนา
ใจดวงนี้คงตายไปในเวลา
เพียงกายาที่อยู่รอสิ้นลม
1402
2
0
3 พฤศจิกายน 2546 21:56 น. - comment id 178419
แม้จะแพ้โชคชะตาฟ้ากำหนด แต่ก็มีปรากฎไม่หมดหวัง อาจจะมีหนึ่งคนพ้นพะวัง สู่สิ่งหวังที่พานพบจบสวยงาม ฉะนั้นขอเธอคนดีนี้ให้สู้ เพื่อให้อยู่ในสนิทที่ติดถาม อาจจะทำให้เธอได้พบในนิยาม ว่าชนะด้วยความพยายามเป็นฉันท์ใด ***กลอนคุณไพเราะมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ***
4 พฤศจิกายน 2546 14:41 น. - comment id 178537
บทกลอนของเพชรพรรณรายไพเราะกินใจงดงามจริงๆ จากบทยอมแพ้แก่ชะตา ทำให้เกิดแรงบรรดาลใจแต่งโต้ชะตาไว้ด้วยบทหนึ่งสำหรับบทนี้จะพยายามแต่งอีก
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
