ลูกนั้นบ่วงพันคอเมียนั้นหนอผู้แบนไว้ คนรักปักที่ใจส่วนทรัพย์ไซร้ผูกปาทา เนื้อนิ่มอันอ่อนนุ่มของเจ้าบุ๋มบิ๋มนั้นหนา ผู้พันกับใครนาเห็นเสาะหามานานม ตัวเจ้าสาวเจ้าเอ๋ยทุกข์ไหมเอ่ยเมื่ออยู่นาน อยู่ไปจนเกินกาลเดี๋ยวขึ้นคานทำอย่างไร ปัญหาเรื่องอย่างนี้มันเคยมีบ้างที่ไหน ใครรู้ช่วยบอกให้สายรุ้งได้รู้บ้างนา กลอนนี้มั่วแน่แน่ขอเพื่อนแต่อย่ารำคาญ ชีวิตจะยาวนานหากเบิกบานสำราญรมย์ ร่าเริงวันละนิดเพื่อพิชิตจิตขื่นขม กับความทุกข์ระทมที่ตามถมมาทั้งวัน ไร้เงาเศร้าไหมเอ่ยมีคนเคยคิดเทียบชั้น เป็นเพียงปากกาปั่นจิตเรานั้นมิผันไป ขอบคุณที่เพื่อนเพื่อนคอยแวะเยือนในเว็ยไซร้ คอยให้กำลังใจแสนยิ่งใหญในโลกา
สายรุ้ง 3 พ.ย. 2546 20:16 น. - ID 40909 
944
3
0
3 พฤศจิกายน 2546 21:45 น. - comment id 178415
ไร้เงาไม่เศร้าจิต ด้วยใกล้ชิดในเธอนั้น ไร้เงาไม่เศร้าเหงาทุกวัน ด้วยมีมิ่งมิตรเป็นกำลังใจสำคัญในทุกวันเวลา ***แวะมาชมผลงานนะค่ะ อย่าเครียดกับเรื่องเรียนมากนักนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ***
4 พฤศจิกายน 2546 09:09 น. - comment id 178456
ทำใจให้สบายสิสายรุ้ง แล้วเรื่องยุ่งๆจะจางหาย อย่าไปเครียดอะไรมากมาย ชีวิตเราก็เป็นไปแค่นี้เอง... keep smiling...ยิ้มไว้นะสายรุ้ง
4 พฤศจิกายน 2546 15:02 น. - comment id 178543
ผู้หญิงเก่ง...มีลูก..มีผัว แล้วครอบครัวก็แทบจะฆ่าเธอตาย เขามิได้ต้องการสิ่งใดมากไปกว่า คนใข้มา..ทำข้าวปลา..รับใช้ให้ เริ่มแต่หุงข้าวปลา..หาอาหาร ประเคนวางไว้บนพาน..อย่าให้ไหม้ อีกน้ำร้อนน้าเย็นพร้อมรอรับใช้ อีกบ้านสวยสะอาดไซร้..ทุกซอกมุม ยี่สิบสี่ชั่วโมง...ไม่พร้อมหรอกเธอจ๋า กลับมายังต้องทำงานสารพันมั่วสุม หากไม่ดีเงินเดือนไม่ได้..ไข้ก็รุม ผุ้หญิงเก่ง..เฝ้าทรัพย์ขุม สมบัติใคร..? จำไว้นะคนดีอย่าแส่หา เอาห่วงสวมหัวไม่ทันจะสงกา เอาโซ่ตุ้มเหล็กผูกขาพัลวัน แล้วเจ้าก็จะนั่งร้องไห้ ที่ผ่านไปจะทดแทนได้หรือนั่น ชีวิตก็จะต้องผ่านไปวันวัน เรื่องหัวเราะเรื่องฝัน..มันหายวับ..ไปกับตา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
