คนไร้เงาเคยเหงาบ้างไหมนี่ เพราะเห็นมีเพื่อนชี้ที่มากหลาย คอยติดตามมาเป็นกำลังจาย ในบทกลอนที่ลงไว้ในไทยเมล์ เริ่มฉายแววใสแจ่วอีกแล้วครับ ต้องยอมรับกับสาวในวัยใส ที่แต่งกลอนเที่ยวสอนผู้คนไป ฝากเอาไว้ในกายใจทุกคน ที่เคยกล่าวถึงไร้เงาไม่ไร้จิต คงไม่ผิดเมื่อคิดถึงเหตุผล คนไร้เงาคงเคยเหงาในกมล มีวิธีทำให้พ้นได้อย่างไร ช่วยบอกกล่าวให้เราได้รู้บ้าง พอเป็นทางช่วยให้รุ้งคลายเหงา ที่ผ่านมากินยาไม่บรรเทา หวังว่าเพื่อนคนไร้เงาคงเข้าใจ
สายรุ้ง 31 ต.ค. 2546 20:19 น. - ID 40794 
1136
2
0
31 ตุลาคม 2546 21:43 น. - comment id 177591
ดีมากเลยที่สุด
1 พฤศจิกายน 2546 01:31 น. - comment id 177707
หากต้องการจะแก้ไขให้ไร้เหงา หรือเพื่อลืมเรื่องเศร้าให้ห่างหาย ก็ต้องใช้สิ่งอื่นมากล่ำกลาย จึงจะหายห่างร้างเศร้าใจ โดยการหาเพื่อนพ้องพี่น้องพี่ มาคอยเตือนชีวีที่หวั่นไหว หรือไม่ขอขอผูกจิตคิดสัมพันธ์ เพื่อให้ลืมเหงาชีวันนั้นจากจร ***มีเพื่อนซิค่ะจะได้ไม่เหงา ยอมรับค่ะว่าครั้งหนึ่งชีวิตตัวเองเคยเหงามาก แต่ตอนนี้ไม่เหงาแล้วค่ะ แต่จริง ๆ คุณก็ไม่เหงานะค่ะ เพราะคุณยังมีผู้หญิงไร้เงาและอีกหลาย ๆ คนเป็นเพื่อนอยู่เสมอนะค่ะ***
2 พฤศจิกายน 2546 16:16 น. - comment id 178119
ตอนนี้สายรุ้งคงไม่เหงาแล้วน๊า... ถ้าเหงาก็ฟังเพลงสิ ไม่ก็อ่านหนังสือ(นวนิยาย) ตะแหง่วชอบอ่านที่สุด อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
