ชีวิตที่เรียนรู้

มารแมงมุม


แสงตะวันเพลาเช้าปลุกเราตื่น
ให้พลิกฟื้นจากนิทราคราหลับไหล
ยินเสียงสั่งจากในตัวเสียงหัวใจ
ก้าวต่อไปสู้ต่อไปไร้มืดมน
มีคำถามตามติดครุ่นคิดอยู่
การต่อสู้คืออะไรให้ฉงน
สู้ชีวิตสู้งานสู้ทานทน
ในวังวนคลื่นชีวิตติดตามมา
ไร้คนเรียงเคียงข้างช่างว้าเหว่
ลงทะเลมาคนเดียวเปลี่ยวนักหนา
มองหาฝั่งเวิ้งว้างช่างไกลตา
คลื่นลมพาเซซวนป่วนอารมณ์
ตะวันแดงดวงเดิมเริ่มแผดกล้า
เราก็ล้า.เงียบเหงาเศร้าใจข่ม
พอตะวันลาลับดับดวงจม
เราก็ห่มแสงเดือนเป็นเพื่อนดาว
เป็นเช่นนี้ผันผ่านมานานนัก
เกินจะหักหวั่นไหวหัวใจสาว
ในความนิ่งยังเจ็บปวดและรวดร้าว
คืนและวันยืดยาวหนาวใจนัก
แต่ก็ยังต่อสู้..รู้เข้มแข็ง
ยังเปี่ยมแรงนักสู้.รู้ตระหนัก
บอกตัวเองคือชะตามาทายทัก
รู้จะรักรู้จะอยู่รู้เดียวดาย				
comments powered by Disqus
  • พุด

    11 ตุลาคม 2546 20:45 น. - comment id 173780

    พุดมาบอกว่าคิดถึงมากค่ะ 
    รออ่านงานแสนงามมานานมากเลยนะคะ และขอฝากแทนรักแทนคิดถึงด้วยผลงานชิ้นนี้นะคะ
    http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_36140.php
    เริ่มรุ่ง..ค่ะคนดีที่แสนรัก
  • ผู้หญิงไร้เงา

    11 ตุลาคม 2546 21:59 น. - comment id 173791

    เหมือนชีวิตตนเองที่เป็นอยู่
    มีเรียนรู้ความเหงาเศร้าแค่ไหน
    เหลือเพียงตัวแต่ไร้ซึ่งหัวใจ
    ทำให้ต้องเดียวดายไร้เงาเอย
    
    ***กลอนบทนี้แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ  ชอบนะค่ะ  เหมือนชีวิตจริงของผู้หญิงไร้เงาเลยค่ะ***
  • หมึกมรกต

    12 ตุลาคม 2546 01:33 น. - comment id 173850

    ...แต่งกลอนได้ไพเราะกินใจจังครับ
       ...ชีวิตนี้มีมากหลากรูปแบบ
           ...มีกว้างแคบแยบยลบนวิถี
              ...มีทั้งสุขทุกข์หม่นปนชีวี
                  ...มีหลายที่ให้ดูให้รู้เรียน
    แวะมาทักทายครั้งแรกครับ แต่ยังไงก็จะเป็นกำลังใจให้ แต่งกลอนไพเราะๆให้เราได้อ่านเยอะๆนะครับ
  • ห้องฝัน

    12 ตุลาคม 2546 09:02 น. - comment id 173885

    ไพเราะค่ะ ... ขออนุญาต print เก็บนะคะ
  • ลำน้ำน่าน

    12 ตุลาคม 2546 23:59 น. - comment id 174033

    ชีวิตคือการเรียนรู้
    ศรัตรูคือยาชูกำลัง
    ตราบที่เรายังมีลมหายใจ
    ก็ต้องเรียนรู้กันตลอดชีวิตหล่ะครับ
    ปราชญ์เค้าว่าไว้อย่างนี้
    
    บทกวีงามงดในแง่ความหมายและปรัชญา
    ชื่นชมครับ
  • tiki

    13 ตุลาคม 2546 02:33 น. - comment id 174047

    เป็นบทกลอนที่...เพราะมาก กินใจมากค่ะ
  • 13 นางมาร

    5 พฤศจิกายน 2546 00:28 น. - comment id 178726

    .....ชีวิตลอยคว้างกลางเกลียวคลื่น
     เสียงสะอื้นหวนไห้ใครเล่าเห็น
    ใครจะรู้จะเข้าใจสิ่งที่เป็น 
    เยียบเย็นหนาวเหน็บเจ็บดวงใจ .....
    
     กลิ้งๆๆๆ กลุ๊กๆๆๆ ตามเข้ามาอ่าน
    งานคุณมารแมงมุมค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน