อยู่คนเดียวโดดเดี่ยวเดียวดาย ไม่มีใครข้างกายเลยซักคน สิ่งที่เรากำลังทำมันอับจน ไร้ซึ่งคนอยู่รวมร่วมประคอง รู้สึกเหงาหว้าเหว่และชอกช้ำ ท้องฟ้ามืดดำค่ำหม่นหมอง สายลมพัดพาสุขสมปอง เหลือเจ็บปวดไว้รองให้เราเดิน มองดูผู้คนแสนเสียดาย เราเหมือนตายทั้งเป็นเห็นเขาเพลิน เห็นเหน็ดเหนื่อยท้อแท้อยากจะเมิน แต่ก็เกินกำลังจะหลบเลี่ยง โลกภายนอกมองดูช่างสุขสม ความขื่นขมถมทับเข้ามาเคียง ความเหงาความเศร้ามาร้อยเรียง อยากจะเหวี่ยงให้ไกลไปให้สุด น้ำในตาหลั่งรินรินยืดเยื้อ ปล่อยชีวิตที่เหลือไม่อยากยื้อยุติ ปล่อยล่องลอยกับความเหงาเศร้าให้สุด ปล่อยร่างกายทรุดโทรมโหมไม่ไหว ธรรมชาติรายล้อมอ้อมกอดกัน ร้อยตะวันพันดาวพราวสดใส เหม่อมองดูฟากฟ้าผ่องอำไพ แต่ข้างในใจเราเศร้าเดียวดาย
9 ตุลาคม 2546 06:50 น. - comment id 173298
มาอ่านที่เขียน เอาใจขชยนหน่อยค่ะ ดีค่ะ :)
9 ตุลาคม 2546 07:03 น. - comment id 173300
เศร้าจังเลยนะค่ะพี่ไก่.....เพราะดีค่ะ...เป็นกำลังใจให้นะค่ะ....แป้งค่ะ..
9 ตุลาคม 2546 10:58 น. - comment id 173313
ขอบคุณทุกคที่เข้ามาออกความคิดเห็น..มากนะครับเป็นกำลังใได้ดีมาก
9 ตุลาคม 2546 12:30 น. - comment id 173319
อืมเขียนได้ดีครับ เหมือนกับมีชีวิตเลย เหมือนเข้าไปอยู่ในนั้น
9 ตุลาคม 2546 12:30 น. - comment id 173320
อืมเขียนได้ดีครับ เหมือนกับมีชีวิตเลย เหมือนเข้าไปอยู่ในนั้น
10 ตุลาคม 2546 00:29 น. - comment id 173420
ความอ้างว้างอยู่เป็นเพื่อนฉัน ฉันเหมือนมีมันเพื่อนเสมอเสมอ ไม่รู้ทำไมนะเออ จริงจริงฉันอยากมีเธอข้างกาย แต่ที่เป็นอยู่ขณะนี้ มันเศร้าเต็มที่แล้วรู้ไหม เหตุผลเพราะเธอมีใคร ทิ้งฉันไว้กับความเดียวดายลำพัง ***มาอยู่เป็นเพื่อนนะค่ะ จะได้ไม่เศร้าและเหงาอยู่คนเดียว***
12 ตุลาคม 2546 14:13 น. - comment id 173914
ความเดียวดาย เกิดจากความรู้สึกสูญสิ้น...โลกนี้ยังมีอะไร ที่งดงาม ให้เราค้นหา ....อย่าท้อที่จะไล่หาฝัน น๊าจ้า...
12 ตุลาคม 2546 14:13 น. - comment id 173915
ความเดียวดาย เกิดจากความรู้สึกสูญสิ้น...โลกนี้ยังมีอะไร ที่งดงาม ให้เราค้นหา ....อย่าท้อที่จะไล่หาฝัน น๊าจ้า...