เสียงลมไพรไล่รางทางสัญจร ไม้เอนอ่อนกรูเกรียวเรียวกิ่งก้าน สัตว์น้อยใหญ่ตื่นตระหนกตกดวงมาน พายุคลานคืบฟ้ามารุนแรง ครืนครืนครั่นสนั่นเสียงสำเนียงฟ้า ขู่เมฆาผ่าดินสิ้นกำแหง ไพรระงมลมสะบัดพัดสำแดง ยากแจกแจงส่ำสัตว์พลัดหลงกัน ที่มีปีกหลีกลมเข้าหล่มถ้ำ ที่มีเท้าเร่งย้ำเข้าโขดขันธ์ ที่เลื้อยคลานลานไปในไพรวัลย์ ที่สุดนั้นหนีภัยให้ไกลตน ทิ้งรวงรังยังถิ่นสิ้นเยื่อใย รักษาไว้ชีพยั้งเพื่อรั้งผล ไม่ห่วงความเป็นไปในสกนธ์ หวังเพียงพ้นลมร้ายหมายชีวา ไม่ต่างกันวันภัยไล่มนุษย์ สงครามจุดปะทุไฟหมายเข่นฆ่า อพยพหลบหลีกปลีกหนีมา ทิ้งสิ้นทรัพย์นับคณาไว้มากมาย เพราะชีวิตมีค่ากว่าทุกสิ่ง และรักจริงไม่จางหรือห่างหาย ชีวิตใครใครก็พร้อมไม่ยอมตาย แม้นเจ็บป่วยไม่สบายก็รักตน จึงควรคิดชีวิตคนและสัตว์ จะยากแค้นอัตคัตถึงขัดสน ต่างรักตัวกลัวตายกันทุกคน อย่ารังแกหมู่ชนทั้งเมืองไพร อยู่ร่วมกันฉันท์สิ่งที่มีค่า ด้วยเมตตาช่วยเหลือเกื้อนิสัย ไม่เบียดเบียนผู้อื่นทั้งกายใจ ความเป็นไปจักสงบพบความงาม
พี่ดอกแก้ว 26 ก.ย. 2546 20:45 น. - ID 39461 
1121
5
0
27 กันยายน 2546 20:40 น. - comment id 170469
โลกของเรา เนานาน นับวันแย่ ถ้าเอาแต่ โมหะ โทสะใส่ คอยประหัต ประหาร กันร่ำไป เมตตาไว้ จุนเจือ เกื้อสังคม
27 กันยายน 2546 21:32 น. - comment id 170475
* -
27 กันยายน 2546 21:37 น. - comment id 170476
ต่างผู้ต่างฅนแก่งแย่ง โลกแจ้งถิ่นฐานกำเนิด ต่างภพต่างทางละเมิด ผองเตลิกเข่นฆ่าฟาดฟัน independe
29 กันยายน 2546 10:27 น. - comment id 170732
@...ชัยชนะ... ดุจน้ำรินหลั่งสายละลายโทษ ไม่ผูกโกรธด้วยเมตตาพาใจสรรค์ หากหนักนิดเบาหน่อยอภัยกัน ความสุขสันต์จะจรุงฟุ้งในใจ
29 กันยายน 2546 10:31 น. - comment id 170734
@...น้องจ๋า... เมื่อต้องการยิ่งใหญ่ในอำนาจ ใจที่ขาดความการุณจึงหุนหัน ทั้งไกลใกล้บีฑาเข้าฆ่าฟัน สิ้นสัมพันธ์สะบั้นชนม์คนขวางทาง ขอบคุณที่แวะมานะคะ สอบเสร็จแล้วค่อยมาต่อกลอนกันยาวๆนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
