มีนโกนอาบน้ำผึ้ง

หลายครั้งที่เรากลับมารู้สึกเสียใจกับคำพูด
ที่ขาดการไตร่ตรอง ก่อนจะหลุดจากปาก
เมื่อเรารู้ว่า คนที่รับฟังเรา เขาร้องไห้เพราะคำพูดของเรา
แต่ถึงจะสำนึกอย่างนี้ มันก็สายเกินไปแล้ว
บางคราว ความห่วงใยของเรา
ก็กลายเป็นอาวุธ ที่ทำร้ายคนอื่นให้เจ็บปวด
เพราะความเปาะบางความรู้สึก
ไม่อาจแก้ไข กลับคืนมาได้
เราพูดแล้วเราสบายใจ
ในเวลาที่คนอื่นนั่งน้ำตาตกใน
เราเอาขยะในความรู้สึกของเรา
ไปใส่ในความรู้สึกของคนอื่น
เหมือนฆ่าโดยไม่เจตนา
และมีดโกนอาบน้ำผึ้ง
ตัดสินใจก่อนทำอะไรสักอย่าง
คำว่า เสียใจ คงไม่เกิดขึ้น
อย่าทำร้าย ใครที่คำว่ารัก และหวังดี
ด้วยความปรารถนาดี ที่เคลือบยาพิษ
ทำลายขยะ ด้วยไฟแห่งความดีเถิด
แต่หากจะคิดใหม่ทำใหม่
ก็ต้องค่อย ๆ คิด แล้วกลั่นกรองให้ดี
ตัดสินใจก่อนจะพูด
และไตร่ตรองต่อไปว่า
เมื่อพูดแล้ว คิดว่าจะเกิดอะไรต่อไป
หากว่าตัดสินใจพูดแล้ว
เคารพต่อการตัดสินใจของตัวเอง
และเชื่อในสิ่งที่ตัวเองทำเถิด