เหน็ดเหนื่อย..เหลือแสน คับแค้น..จนล้นปรี่ หนักหนา..อ่อนล้าเต็มที แรงกำลังที่มี..แทบหมดไป ดุจกังหัน..หมุนคว้าง ขาดลมนำทาง..หยุดเคลื่อนไหว เหมือนน้ำหยด..รินรดกองไฟ สิ้นเชื้อมอดไหม้..ใกล้ดับลง แต่สิ่งใดไหน..ยืนยั่ง มีวันผุพัง..เป็นผุยผง เพียงตั้งจิต..คิดปลดปลง พลาดพลั้งล้มลง..ยังคงลุกยืน เมื่อลม..ยังพัดหวน กังหันคงหมุนทวน..ดั่งเกลียวคลื่น จุดไม้ขีดใหม่..แล้วใส่ฟืน ถ่านเถ้ากลับฟื้น..คืน..กองไฟ.. หากท้อ..อย่าถอยสั่น ล้มแล้วช่างมัน..ลุกสู้ใหม่ ขอเพียงมีฝัน..ไม่มีวันหมดไฟ กำลังใจก่อเกิดได้..ไม่ยากเกิน ...................................
22 กันยายน 2546 00:20 น. - comment id 169642
อ่าา สิดเพ่ ... สิดน้องแวะมาให้กะลังใจ อิอิ ว่าจะเม้นเป้นกลอน แต่ขี้เกียจคิด 555 *** ขนาดล๊อกอิน ยังขี้เกียจเลย
22 กันยายน 2546 02:28 น. - comment id 169655
อ่านแล้วนะคร๊ะ ไปดีก่า ง่วงนอน
22 กันยายน 2546 02:28 น. - comment id 169656
อ่านแล้วนะคร๊ะ ไปดีก่า ง่วงนอน
22 กันยายน 2546 14:10 น. - comment id 169748
กลอนดีให้กำลังใจ ไม่ค่อยได้อ่านงานของ ผู้หญิงสีม่วงเลย
22 กันยายน 2546 14:15 น. - comment id 169751
กลอนดีให้กำลังใจ ไม่ค่อยได้อ่านงานของ ผู้หญิงสีม่วงเลย
22 กันยายน 2546 23:00 น. - comment id 169891
เป็นกลอนที่สร้างสรรค์ ทำให้ฉันมีกำลังใจ และสุขยิ่งทุกสิ่งไป เมื่อได้อ่านกลอนใสใสของคุณ ***เป็นกลอนที่ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่อย่างนี้เขาเรียกว่าถ่านไฟเก่าด้วยหรือเปล่าค่ะ (แซวเล่นนะค่ะ)***
22 กันยายน 2546 23:03 น. - comment id 169895
เรน..ชอบที่สุด... ..แนวที่เรน อยากแต่ง..นะคะ.. แต่ ทำไม่ได้ ..สักที .. ตรงใจ .มากเล้ยยคะ... ..แวะมา..ชื่นชม...บทกวีของเรน.. ...
24 กันยายน 2546 13:51 น. - comment id 170278
เพราะจางโรยง่าาา แต่งได้โดนใจแระจ้า อ่ะนะ
24 กันยายน 2546 16:48 น. - comment id 170315
..เหน็ดเหนื่อย...เหลือเกิน ...ก้าวเดิน....อย่างอ่อนหล้า ...คลุกเคล้า..คราบน้ำตา... ...อุปสรรค หนักหนา..เกินทน... ...ไฟมอดไหม้... ...ดับหาย..ในเวหล.... ...จะก่อใหม่..ในกมล.. ...ให้ลุกท่วมท้น...กองฟืน... .. แสงทอง.ส่องหล้า... ...มวลมัจฉา..โต้คลื่น... ...ดวงไฟ..กลับคืน.. .....หวนฟื้น...คืนเปลว.... เป็นบทกลอนที่ไพเราะ และให้กำลังใจได้เป็นอย่างดี....หมึกมรกตชื่นชอบครับ.... .....ขออนุญาต เก็บไว้ใน ไดอารี่ นะครับ.....
8 ตุลาคม 2546 17:24 น. - comment id 173183
บทกลอนบทนี้.... มากมายล้นปรี่ด้วยความหมาย สรรสร้างแรงพลัง...และกำลังใจ ให้คนที่ล้ม.....ลุกขึ้นใหม่อย่างมั่นคง... กลอนไพเราะคะ แต่งได้ดีมากทีเดียว
19 ตุลาคม 2546 02:55 น. - comment id 174961
หากท้อ..อย่าถอยสั่น ล้มแล้วช่างมัน..ลุกสู้ใหม่ ชอบจังสองประโยคนี้ อ่านแล้วรู้สึกดีจังค่ะ :)