หากเราตั้งใจทำอะไรสักอย่าง... ใกล้จะถึงซึ่งความสำเร็จ.. กลับพบว่าสิ่งที่ทำนั้นมันผิดพลาด.. แล้วพยายามแก้ไข.. หลายครั้ง...หลายครั้ง... พอแก้ได้.. กลับพบว่ามีอีกหลายๆที่ยิ่งแก้ยิ่งผดพลาดมากขึ้น.. สุดท้าย.. สิ่งที่ตั้งใจจะทำนั้นมังพัง.. พังแบบใกล้จะสำเร็จเต็มที.. แล้วเราจะคิดยังไงได้ล่ะ.. เมื่อเราทำอย่างเต็มที่เต็มความสามารถ.. แก้ไขสิ่งที่พลาด.. เพิ่มสิ่งที่ขาดแล้ว.. ทำทุกอย่างมาดีแล้ว สุดความสามารถแล้ว.. คงคิดได้เพียงสิงเดียว.. สิ่งเดียวเท่านั้น.. โชคชะตา ฟ้ากำหนด.. และสิ่งเดียวที่ทำได้.. คือ..ยอมแพ้แก่ะตาที่ลิขิตเท่านั้น.. เท่านั้นเอง..เท่านั้นเอง.. เหนื่อยและท้อหนอชีวิตคิดสานฝัน แสนจาบัลย์กับความหวังตั้งปราถนา พยายามอุตสาหฺสร้างก่อร่างมา สิ้นเพียงว่าชะตากรรมนำจากไป หลายหลายครั้งพยายามตามความฝัน ไม่เคยหวั่นย่อท้อต่อสิ่งไหน แม้ล้มลงก็หยัดยืนฝืนดวงใจ สู้ด้วยใจใฝ่ความหวังที่ตั้งมา แต่ชะตาถูกกำหนดเป็นกฏก่อน คอยตัดรอนผ่อนกำลังเหนี่ยวรั้งหนา ยากจะผ่านประสานฝันอันหมายมา เพียงเหตุว่าชะตาสร้างทางให้พัง แม้ใจแกร่งแต่แรงน้อยย่อมด้อยค่า มิอาจพากายาไปให้ถึงฝั่ง ถึงใจแกร่งแรงเยอะเต็มกำลัง มรสุมกลับคลั่งประดังมา ท้ายที่สุดจุดยุติแห่งความฝัน ไม่อาจผันให้เป็นจริงดั่งปราถนา คงต้องยอมยอมแพ้แก่ชะตา ยอมก้มหน้ารับความช้ำระกำตรม เพราะอะไรใยดินฟ้ามาลิขิต ทางชีวิตแห่งเราให้ขื่นขม ทางที่เดินเผชิญไปใยอับจม ทุกข์ระทมขมขื่นทุกคืนวัน ยิ่งฝืนยิ่งช้ำ ยิ่งทำยิ่งเจ็บ
17 กันยายน 2546 00:55 น. - comment id 168441
อย่ายอมแพ้กับโชคชะตา เราต้องสู้เถิดหนาคนดี แล้วสักวันหนึ่งวันนี้ เธอจะได้ชัยชนะนะคนดีโปรดเชื่อฉัน ***มาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ อุปสรรคคือการต่อสู้ค่ะ ฉะนั้นโปรดฟันฝ่าไปให้ถึงความสำเร็จนะค่ะ ผู้หญิงไร้เงาขอเอาใจช่วยเต็มที่เลยค่ะ***
17 กันยายน 2546 01:09 น. - comment id 168449
ฟ้าอาจจะเป็นชักนำ แต่ไม่ใช่ผู้ลิขิตชีวิตเราทั้งหมดหรอกค่ะ พยายามเข้านะค่ะ
17 กันยายน 2546 08:51 น. - comment id 168504
สู้ๆค่ะ อย่ายอมแพ้นะคะ
17 กันยายน 2546 12:06 น. - comment id 168583
ตนลิขิตชีวิตตนอย่าทนพ่าย ความเบื่อหน่ายนำมาซึ่งอาสัญ ตราบที่ฟ้าจ้าแจ่มไม่แรมวัน สู้ฝ่าฟันต่อไปใยทดท้อ
17 กันยายน 2546 14:08 น. - comment id 168609
คลื่นลมโถมกระหน่ำ นาวาช้ำแรงคลื่นลม เสียงซัดดังครืนโครม แทบทรุดโทรมทั้งลำเรือ เปรียบเช่นทางชีวิต ถูกลิขิตไฟติดเชื้อ เศร้าโศกรุมโรคเจือ ทุกข์ล้ำเหลือเกินบรรยาย หากนิ่งงอมือเท้า รอกรรมเก่าให้จางหาย คงต้องหมองจนตาย ช่วยไม่ได้ทำตัวเอง ตื่นเถิดอย่าหลับฝัน ทุกข์ภัยนั้นกลัวคนเก่ง ชะตาอย่ากลัวเกรง ต้องรีบเร่งก่อสร้างตน........ ใครลิขิตกันแน่
17 กันยายน 2546 19:26 น. - comment id 168680
เราลิขิต ชีวิตเรานะค่ะ แข็งใจสู้อีกสักตั้งค่ะ
17 กันยายน 2546 20:13 น. - comment id 168684
ขอบคุณครับ สำหรับกำลังใจ จะสู้หรือจะถอยค่ามันเหมือนกันครับ มันเหนื่อย มันท้อ อ่อนล้า แม้แตแรงจะลุกยังไม่มีเลย แต่ก็ขอบคุณมากๆครับ สำหรับทุกกำลังใจ สำหรับผม มันมีค่ามากๆครับ