อย่าโกรธกันเลยนะ

พี่ดอกแก้ว

ในดวงจิตสถิตไว้หลายสิ่งนัก 
ผู้ที่จักพบได้ต้องใจนิ่ง 
มีสติสังเกตพิเศษจริง 
จะพบสิ่งแปลกปลอมห้อมล้อมใจ 
เมื่อแรกรู้ดูอารมณ์ที่ข่มจิต 
ว่าเป็นมิตรหรือศัตรูผู้ควรไส 
ที่รู้สึกตามมานั้นเช่นใด 
เป็นสุขใจหรือทุกข์ที่รุกตน 
หากเป็นสุขในกุศลผลเอิบอาบ 
ก็ซึมซาบสุขไว้ในโภชน์ผล 
หากเป็นทุกข์รุกใจให้พิกล 
ก็พิศตนดูตามความเป็นไป 
เพราะอารมณ์สิ่งใดไหนกันเล่า 
ที่คลุกเคล้าจนเกิดความหวั่นไหว 
ให้รู้สึกโลภหลงอยู่ภายใน 
และโกรธไปในสิ่งอิงทวาร 
หากเป็นคำพูดคนบนโทสา 
ที่แช่งด่าตำหนิติหักหาญ 
ก็เพียงคลื่นเสียงกระทบสบทวาร 
เกิดโสตวิญญาณคือได้ยิน 
สิ่งที่ทำให้ใจได้รับโทษ 
คือความโกรธที่แปลคำตามท้องถิ่น 
มิเคยมีความรู้สึกแค่เพียงยิน 
ใจจึงบินไปตามความถือตน 
ว่าตัวเขาตำหนิเรา..ไม่เข้าท่า 
ว่าเสียงเขากล่าววาจาที่หยาบล้น 
ว่าเขามุ่งความหมายเชือดกมล 
ว่าเขาด่าเราเสียจนไม่เหลือดี 
เพราะตัวตน ..ทุกคน..จึงถือโกรธ 
จำบัญญัติมาเพ่งโทษกันอย่างนี้ 
วิปลาสติดตัวที่มากมี 
มาช่วยแปลอีกทีในถ้อยคำ 
จึงผิดซ้ำผิดซากจากการรู้ 
ไร้ปัญญาตามดูจึงเพลี่ยงพล้ำ 
ไม่รู้จักวิบากคือผลกรรม 
ที่เคยทำตามมาคราทันกาล 
หากเกรี้ยวโกรธโทษเขาเรายิ่งบ้า 
ถือเสียงเป็นวาจาน่าประหาร 
ถือตัวเขาตัวเราทุกวันวาร 
หมดซึ่งญาณพิเคราะห์เพราะไร้ธรรม