ดุจดังมนต์ดลใจให้ฉ่ำหวาน เมื่อพบพานครั้งแรกแปลกนักหนา เธอกับฉันอยู่ไกลกันเหลือคณา แต่กลับมาใกล้ชิดสนิทใจ คราพบเพียงอักษรสุนทรถ้อย ก็เรียงร้อยใจฉันให้หวั่นไหว ตกในห้วงบ่วงรัดมัดฤทัย ตรึงจิตไว้ให้คิดถึงคนึงครวญ มาครั้งที่ได้พบประสบแล้ว ดุจดังแก้วแคล้วไปได้คืนหวน มาเติมใจให้ซ่านหวานรัญจวน การรอคอยทั้งมวลก็สิ้นลง
26 สิงหาคม 2546 21:49 น. - comment id 163212
อักษรา ภาษากลอน อ้อนหวานซึ้ง ตกตะลึง ดึงฤทัย ให้ลุ่มหลง เหมือนต้องมนต์ ดลเสกจิต คิดพะวง คำตกลง บ่งจากเธอ ฉันเพ้อคอย
26 สิงหาคม 2546 22:26 น. - comment id 163229
@...ชัยชนะ... ตะลึงแลชะแง้ใครให้พะวง มาลุ่มหลงบ่วงใจใครตรงนี้ ความอ่อนหวานวาจาคราพาที อาจเคลือบด้วยลิ้นที่มีพิษภัย ...ระวังเน้อ..หลงเพ้อขนาดนี้ ฝีมือใครกันนะ..หนุ่มเจ้าคารม
26 สิงหาคม 2546 22:45 น. - comment id 163235
เพียงอักษรสุนทรถ้อย ใจดวงน้อยก็หลงรัก หากพบหน้านั้นคงจัก สลบชักเพ้อไม่วาย ..อยากเห็นหน้าตรงๆจังคับ ได้ป่าว
26 สิงหาคม 2546 23:03 น. - comment id 163243
เพราะมั่กๆ คร๊าบบบ
26 สิงหาคม 2546 23:11 น. - comment id 163246
@...ทิว... คงเป็นลมบ้าหมูมารู้จัก จึงล้มชักเมื่อพบหน้าในครานี้ เพราะฉะนั้นอย่าพบกันคงจะดี จะไม่มีใครชักตอนทักทาย ..ขอบคุณที่แวะมานะคะ
26 สิงหาคม 2546 23:14 น. - comment id 163248
@...เมจิคเชี่ยน.. ทานข้าวยังคะ.. ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจ
28 สิงหาคม 2546 00:18 น. - comment id 163577
มาครั้งนี้ที่ได้พบประสบแล้ว ดั่งเหมือนแก้วมากค่ามากความหมาย จะดูแค่อยู่แค่ ๆ ไม่ห่างกาย เพราะพบแล้วไม่ต้องการจะพรากกายไปจากเธอ ***บทนี้แจมลำบากค่ะ เพราะกลอนมีความหมายในรูปแบบหญิงชาย ฉะนั้นขอน้องเป็นพี่ชายสักวันแล้วกันนะค่ะ อิ อิ กลอนบทนี้น่ารักมากๆๆๆๆๆเลยด้วยค่ะ***