เสียงหัวเราะดังลั่นเมื่อฉันล้ม แต่ขนมถูกกำไว้ไม่ให้หล่น แม่ร้องเรียกมานี่แน่ะเจ้าตัวซน เที่ยวดั้นด้นค้นของกินไม่สิ้นลาย จะหกล้มคะมำคว่ำหงายหน้า ลูกคนกล้าก็มีหนมอยู่มากหลาย ไม่เคยปล่อยให้ตกพื้นเลยสักราย จะเจ็บกายไม่สนคนชอบกิน แม่จับตัวมาเป่าเพี้ยงแล้วเอียงหน้า เข้ามาหาที่แก้มนวลชวนถวิล แล้วเป่าหัวอีกครั้งอย่างเคยชิน โอม! ..เพี้ยงลูกจงสิ้นเคราะห์เจ็บตัว ในอ้อมกอดแม่พรอดพร่ำรำพันรัก อย่าซนนักแม่ใจหายนะทูนหัว หากลูกเป็นอะไรใจแม่กลัว เจ้าเจ็บตัวทีไรใจแม่ราญ ม่านคำนึงผ่านไปใจรวดร้าว ภาพตรงหน้าดุจราวถูกประหาร แม่นอนนิ่งไม่ติงไหวใจร้าวราญ โรคาพาลมาบีบคั้นบั่นมารดา แผลที่กายสายระยางทางหายใจ ช่องท้องใส่ถุงถ่ายคลายปัญหา รอยกดทับเปื่อยเนื้อตรงที่ชา แม่หลับตาแผ่วหายใจไม่รู้กาล แม่จ๋าแม่ แม่ลืมตามาได้ไหม รู้ไหมใครอยู่ตรงนี้รอกล่าวขาน เจ้าตัวซนน้ำตาไหลอยู่เนิ่นนาน อธิษฐานวอนเทวาโปรดปรานี
พี่ดอกแก้ว 18 ส.ค. 2546 09:55 น. - ID 37917 
929
6
0
18 สิงหาคม 2546 10:05 น. - comment id 160826
อืม... กลอนชุดนี้คงไม่สายเกินไปสำหรับใครบางคน
18 สิงหาคม 2546 22:20 น. - comment id 160982
เศร้าจังนะคะ..พี่ดอกแก้ว
18 สิงหาคม 2546 23:04 น. - comment id 161011
@...Psu.. ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นที่มีค่านี้นะคะ
18 สิงหาคม 2546 23:05 น. - comment id 161012
@..ชะเอม.. เรื่องเศร้าเกิดขึ้นได้เสมอ โดยเฉพาะเรื่องเศร้าระหว่างพ่อแม่กับลูกๆค่ะ
18 สิงหาคม 2546 23:45 น. - comment id 161043
เป็นบทที่เศร้าและกินใจ จนบรรยายความรู้สึกไม่ถูกเลยค่ะ
19 สิงหาคม 2546 00:49 น. - comment id 161084
@..น้องตูน... ดีใจที่รู้จักน้องตูน และรู้ว่าน้องตูนต้องรักพ่อแม่มากแน่ๆ ..
19 สิงหาคม 2546 07:49 น. - comment id 161104
แวะมาเยี่ยมคนป่วยด้วยความเศร้าครับ
19 สิงหาคม 2546 21:16 น. - comment id 161225
หน้าส่วนตัว
...เรน..คิดถึงมี้จัง...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
