สุดขอบฟ้าล่องลอยไปในห้วงภพ อ้อมบรรจบสายทางอย่างหรรษา คลอเมฆินทร์ผินผ่านม่านนภา ขับฟองฟ้าให้กระจายเป็นลายจาง ผ่านหมู่นกยกปีกให้ได้บินเหิร พัดให้ลอยเพลิดเพลินแต่รุ่งสาง เป็นลมน้อยหนุนใต้ปีกไม่เว้นวาง ทุกเส้นทางห่วงหาอาทรกัน ผ่านแมกไม้แวะทักทายใบไม้เขียว จนเอนลู่กรูเกรียวทั้งไพรสัณฑ์ หยอกล้อกิ่งก้านไหวไปด้วยกัน สร้างสีสันสวนไพรให้รื่นเริง ผ่านเปลวร้อนผ่อนแดดที่แผดร่าง คนเดินทางให้เย็นใจในลมเหลิง ระบัดกายคลายพิษแผดของแดดเพลิง ได้สำเริงสำราญผ่านสายลม ผ่านเมืองแมนแดนสรวงของปวงเทพ ก็เที่ยวท่องล่องเสพถิ่นงามสม ไปจนถึงเทวาชั้นพระพรหม ด้วยแรงลมแห่งตนด้นเที่ยวไป ผ่านมนุษย์สุดลำเค็ญเห็นการแย่ง และขันแข่งเอาแต่ตนจนสิ้นไร้ ความเมตตาอาทรคลอนจากใจ ใช้แรงลมพัดเท่าใดไม่หวนคืน สุดขอบฟ้าพาร่างไปไล้ทุกถิ่น เห็นหมดสิ้นความทุกข์...สุข...เริงรื่น มิมีใดมั่นคงและยงยืน ดั่งสายลมพรมพื้นพัดผ่านไป
12 สิงหาคม 2546 14:51 น. - comment id 159562
สายลมพัดผ่านผัน ให้ชีวันฟื้นคืนหวน เสียงนกร้องพร่ำกวน ให้ชีพคืนสู่แผ่นภพ จากแดนดินมองฟ้า เห็นนภาสุดบรรจบ วิหคร่ายบินไม่เคยพบ ไฉนกู่ก้องร้องกังวาลไกล . . . |NdEpEndEnT
12 สิงหาคม 2546 17:59 น. - comment id 159582
เป็นสายลมลอยไป..ในฟากฟ้า แสนเสรีปรีดาหาใครเหมือน ไม่เคยทุกข์ร้อนใจให้แชเชือน อยากมีลมเป็นเพื่อนที่แสนดี สวัสดีวันแม่ค่ะพี่ดอกแก้ว ตามอ่านงานของพี่ทั้งวันเลยค่ะ ศึกษาไว้เป็นตัวอย่าง..และแอบเอาไปใช้ในบางครั้ง
13 สิงหาคม 2546 00:32 น. - comment id 159690
@..5258 เสรีชน ไฉนกู่ก้องร้องไกล สะท้อนไปทั้งภพหล้า ยินเสียงสกุณา กังวานวนจนหม่นใจ รับรู้ดูเรื่องราว นกกลางหาวเป็นไฉน ที่ถูกศรพรานไพร ส่งเสียงให้รับรู้กัน เป็นเหยื่อของชนพาล ที่ระรานหมายฆ่าฟัน ไร้แรงเข้าห้ำหั่น จึงต้องร้องก้องฟ้าไป
13 สิงหาคม 2546 00:33 น. - comment id 159691
@..น้องชะเอม เสรีที่ไร้ราก หรือหลุดจากความยึดติด อิสระในชีวิต คือไม่ติดในสิ่งใด
13 สิงหาคม 2546 05:42 น. - comment id 159704
คงไม่ว่าถ้าจะถามตามแซวเล่น อาจารย์เป็นสิ่งใดผมใคร่รู้ จึงเที่ยวไปได้ทุกแห่งที่อยากดู สูงสุดกู่บนสวรรค์ชั้นอินทร์พรหม
13 สิงหาคม 2546 21:31 น. - comment id 159842
@....คือเวียนว่ายในภูมิภพไม่จบสิ้น เปลี่ยนชีวินไปในแดนแสนสังสาร เป็นทุกสิ่งขึ้นอยู่กับห้วงกาล ดั่งสายลมพัดผ่านทุกภพภูมิ