ที่ปลายทางสุดท้ายในชีวิต ไร้มวลมิตรเคียงข้างอย่างเคยใกล้ เหลือแต่ความโดดเดี่ยวอยู่เปลี่ยวใจ ความอ่อนโยนสิ้นไร้ผู้นำพา มอบน้ำใจให้ไปไม่เคยหวง สร้างความดีทั้งปวงเพื่อโลกหล้า ยังแพ้พ่ายใจคนบนมายา มิเห็นค่าน้ำใจที่ให้จริง ได้แต่ปลอบใจตนให้พ้นโศก ใดในโลกล้วนเปลี่ยนไปทุกสิ่ง ที่ได้รับได้เห็นความเป็นจริง เพราะทำสิ่งเหตุไว้ในก่อนกาล เมื่อเวลาคราเหมาะเพาะให้ผล กรรมบันดลให้เป็นไปในสังสาร แม้นทำดีเพียงใดในสันดาน แต่ผลพาลอดีตกรรมยังตามทัน วันนี้รับกรรมเก่าอย่างเข้าใจ แม้นสิ้นไร้เพื่อนเคียงเรียงความฝัน เพราะรู้ว่าความดีที่ทำนั้น อนาคตสักวันส่งผลงาม ที่ปลายทางสุดท้ายในชีวิต แม้นไร้มิตรเคียงใกล้คอยไถ่ถาม ยังยืนยันขันต่อก่อนิยาม สร้างคุณงามฝากไว้ในปฐพี
พี่ดอกแก้ว 7 ส.ค. 2546 12:48 น. - ID 37543 
906
7
0
7 สิงหาคม 2546 13:15 น. - comment id 159142
คำกลอนที่งามมาก...ชื่นชมค่ะ
7 สิงหาคม 2546 21:06 น. - comment id 159197
ในหนทาง ก้าวเดิน อาจารย์พี่ ศิษย์คนนี้ ให้แรงใจ อยู่เสมอ เป็นวีรสตรี ในใจ ที่พึ่งเจอ ยอมเสนอ ตนรับใช้ เพื่อปวงชน (ขอให้กรรมเก่าหมด ๆ ไปซะที่นะครับ)
7 สิงหาคม 2546 23:09 น. - comment id 159225
ความดีมีอยู่ไม่สิ้นสูญ ผลกรรมเพิ่มพูนผลบุญไม่สูญสิ้น หากวันนี้ต้องใช้กรรมช้ำยลยิล พรุ่งนี้สิ้นหมดกรรมไม่ช้ำใจ ***แต่งกลอนได้ไพเราะมากเลยค่ะ ยอมรับในฝีมือเลย***
7 สิงหาคม 2546 23:50 น. - comment id 159236
@..ชะเอม....ขอบคุณมาก..จากใจค่ะ
8 สิงหาคม 2546 00:18 น. - comment id 159242
@..ชัยชนะ.. ในความคิดของคนทั่วไป เวลาที่พบกับความล้มเหลว ..พ่ายแพ้ ก็มักจะท้อแท้..เสียใจ..และโทษคนอื่น แต่ในความคิดของคนที่มีปัญญา จะรู้ว่า .... สิ่งที่เกิดขึ้นคือว่าเป็นเหตุและผลที่ตนกระทำไว้ จึงไม่ตีโพยตีพาย หรือโทษใคร ใจก็จะสงบสุข ไม่ดิ้นรนค้นหาสาเหตุที่นอกตน เป็นการยุติความคิดที่ไม่ดีต่อผู้อื่นได้อย่างรวดเร็วค่ะ ขอบคุณมากจริงๆ ..สำหรับกำลังใจที่มีมอบให้เสมอ ...แม้ไม่เคยพบหน้า แต่ก็รู้ว่าเป็นผู้ที่น้ำใจมากและมีเมตตาจิตมากเช่นกัน...
8 สิงหาคม 2546 00:23 น. - comment id 159244
@...ขอบคุณค่ะน้องตูน ได้ยินคำชมมาอย่างนี้ ...กำลังใจปรี่ล้นเลยค่ะ และที่สำคัญคือ ..ได้รับคำชมจากคนน้ำใจงาม ที่ตามให้กำลังใจใครทั้งหลายไปถ้วนทั่วอย่างนี้ ยิ่งอิ่มใจมาก ..... ขอบคุณอีกครั้งค่ะน้องที่น่ารักเหลือเกิน
8 สิงหาคม 2546 17:44 น. - comment id 159350
ฅนชั่วของพิภพ ไม่อาจหลบเข้าหลืบหิน เป็นฅนมากมนทิล กิเลสหนาสร้างแต่กรรม ตัวฉันสิบาปหนัก ด้วยใจปักในอธรรมไร้ผู้นำ สมแล้วช่างโง่ง่ำ ต้องรับคำด่าทอไป ที่สุดของชีวิต คงต้องติดในห้วงใด จิตใจมักฝักใฝ่ ในด้านชั่วมัวมายา ต้องโทษถึงชีวิต ล้วนหมดมิดของพิษา เป็นฅนไร้คุณค่า จักต้องฆ่าให้สู่เหว . . . . .
8 สิงหาคม 2546 22:27 น. - comment id 159380
@...INdEpEndEnT... ดุเดือดเลือดพล่านมากเลยนะคะฉากนี้ ยังกับเวทีละครชีวิตรันทด..ท้อแท้มากเลยค่ะ ..ให้อารมณ์แรงมากจริงๆ ขอบคุณมากค่ะที่แวะมา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
