ตรึงใจในมนต์ดลจิต เพียงพิศคลื่นเล่ห์เสน่หา เมามายกับสายธารา พร่างพร่ากับทรายร่ายมนต์ หลงลมชมวิวทิวทัศน์ คลื่นซัดแกล้งทรายหลายหน หยอกเย้าเคล้าเมทนีดล ทิวสนพริ้วไหวคล้ายพ้อ รอคอยรอยคำรำพัน รักนั้นจริงหรือหยอกล้อ ฤามนตราเสื่อมแล้วหนอ จึงพ้อกับห้วงทะเล
25 กรกฎาคม 2546 07:28 น. - comment id 156534
..โห้ยย.. ไพเราะจัง.. เรนชอบ..นะคะ.. แว๊ปป..
25 กรกฎาคม 2546 22:00 น. - comment id 156800
@..มาแว๊ปป..อยู่แถวนี้นี่เอง น่ารักจริงหนูน้อย ..ขอบคุณมากค่ะเรนน้อยที่แวะมา
26 กรกฎาคม 2546 00:09 น. - comment id 156868
ผมอ่านมาช่วงนี้ผมรู้สึกว่ากลอนของอาจารย์จะออกไปแนวเหงา ๆ เศร้า ๆ ผมสังหรณ์ว่าอาจารย์มีเรื่องผิดปกติออะไรหรือเปล่าครับ (หวังว่าคงไม่โกรธนะครับที้ถามอย่างนี้)
26 กรกฎาคม 2546 00:24 น. - comment id 156873
@...ชัยชนะ... ไม่มีอะไรผิดปกติหรอกค่ะ เพียงแต่บรรยากาศในลานกลอนตอนนี้ค่อนข้างจะเงียบเหงา..และเศร้าไปตามฟ้าฝน ...แต่ละคนก็เลยมีแรงบันดาลใจทะลักทลายความเศร้ากันออกมายกใหญ่..แข่งกับสายฝนที่หล่นเป็นเส้นสายไม่ขาด ..ก็เลยนำงานจากที่ไปตอบไว้ในลานกลอนอื่นมาแจมบ้าง ..จะได้เหงากันทั่วถ้วนไงคะ... แต่ละสำนวนก็เหงากันไปคนละแบบ ..... ..ส่งความเป็นห่วงมาอย่างนี้ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ....ไม่โกรธๆๆๆ ..