จุดเล็กๆของคนหนึ่งบนพื้นโลก ใยเศร้าโศรกไม่จางสักทีหนอ วันนึงเจอเรื่องดีมีมารอ วันนึงท้อเพราะเขาทำเราเบรอ ทำไมต้องเป็นฉะนี้อยู่เย็นค่ำ ทำไมช้ำใจนักปักตอนเผลอ ยามป่วยไข้หายามาบำเรอ ให้เราเก้อเจ็บในเล่นหรืออย่างไร โดดเดี่ยวเดียวดายน้ำตาคล้อย หากใจน้อยก็ไม่ใช่ให้ใจหาย ไม่เคยงอนสักนิดผิดอะไร ทำไมต้องเป็นเราเล่าอกตรม กำลังใจหายไปหมดทุกหยดน้ำ ใจสุดช้ำใครจะรู้ว่ามันขม หากวันใดนาทีนั้นหยุดสายลม จากอกตรมเพราะเขาเอาแต่ใจ