ฉันยังรอ เธออยู่ รู้บ้างไหม ว่ามีใคร อีกหนึ่งคน ที่คอยหา ความคิดถึง รักหวานซึ้ง ติดตรึงตรา รอเวลา ประสานใจ ใครคนดี ระยะทาง แม้นแสนไกล ใจไม่ท้อ ยังคอยรอ ด้วยดวงใจ ไม่หน่ายหนี เฝ้าคิดถึง คนึงหา ทุกราตรี สุขฤดี คราเมื่อพบ ประสบกัน คือความหวาน ซาบซ่านกาย ในวันแรก แล้วค่อยแทรก ซอนไซ้ใน หทัยฉัน ดั่งสายธาร น้ำทิพย์ทอง คล้องใจพลัน ซอนเซาะกลั่น สู่ห้วง แห่งดวงใจ ฉันยังรอ เธออยู่ รู้ไหมหนอ เคยเคลียคลอ เคล้าเคียง เสียงสดใส สำเนียงสั่ง ดั่งร่ำร้อง จากภายใน ว่าฤทัย แห่งรักฉัน นั้นคอยรอ......ฯ
15 กรกฎาคม 2546 19:22 น. - comment id 154333
รอคอย และคอยรอ.. อ่านแล้วเกิดอาการคิดถึงอ่ะคับ... ^_^
15 กรกฎาคม 2546 21:14 น. - comment id 154379
สัมผัสเคล้าเคยเคียงเสียงสดใส ก้องอยู่ในสำนึกรู้สึกหวาม เป็นแต่เพียงมโนเนาว์เฝ้าติดตาม อีกกี่ยามเขาจะคืนตื่นเถิดเธอ... ตื่นมาพบความจริงดีกว่า....มีคนรออยู่นะ
15 กรกฎาคม 2546 22:21 น. - comment id 154405
เห้อ จะว่าไปผมก็รอคอยอยู่นะครับเนี่ย ... สั่งผัดไทยไป ไม่เห้นได้สักที แย่ๆๆ อิอิ
15 กรกฎาคม 2546 23:19 น. - comment id 154415
ไม่รอใครแล้วค่ะ สวัสดีค่ะพี่ตุ้ม
16 กรกฎาคม 2546 09:07 น. - comment id 154451
บ้างบางคลา อ่อนล้า เบื่อละอา บ้างเพลา หมอกเคล้า ใจสับสน บ้างหว่างเหงา บังเงา อับเฉาจน บ้างบางคน คิดถึง คะนึงคอย เพียงนกน้อย กางปีก จรดแพนหาง ไพรอ้างว้าง จำผ่าน สุดทางถอย กำลังอ่อน เบาผ่อน บินเวียนลอย ค่ำจึ่งคล้อย ต่ำลง ปลงกับคอน ค้นหาใน จินตรา ว่าอะไร ท่องเที่ยวไป พงษ์ไพร หาใครสอน นิ่งสิ้นทุกข์ สุขท้น ล้นใจวอน วางลงก่อน พักกัน อย่าไกลเลย มาแล้วแก้วการะเวกหลงคอยแล้วคอลเล่าเฝ้าแฝงดั่งแมลงหริ่งเรไร ร้องระงมไป ว่าข้ารอ อิอิ ยิ้มยัง
16 กรกฎาคม 2546 11:10 น. - comment id 154462
****....คุณรักคุณคับ...รอคอยด้วยใจจดจ่อ...คอยรอ..ด้วยความคิดถึงไงคะ....คิดถึงเช่นกันจ๊ะ... ****....คุณเมจิคเชี่ยน.....ได้ทานผัดไทยหรือยังจ๊ะ...คงคอยไม่นานนะ... ****.....คุณใจปลายทาง....เลิกรอแล้วเหรอ...แน่นะจ๊ะ...
16 กรกฎาคม 2546 11:20 น. - comment id 154463
****....คุณฤกษ์... อยากบอกเธอว่าคิดถึงและห่วงใย หากแต่ใจยังงุนงงและสงสัย คุณฤกษ์บอกมีคนรอเขาเป็นใคร อยู่ที่ไหนใครคนนั้นฝันหรือจริง....ฯ ใครเอ่ย...ช่วยเฉลยหน่อยค่ะ..ชักเป็นงงอีกแล้ว....ความจริง..ก็ตื่นนานแล้วนะ..ไม่ได้ฝันซักหน่อย...
16 กรกฎาคม 2546 11:27 น. - comment id 154464
****....คุณน้ำ.. ดั่งนกน้อยโผผินกางปีกร่อน มิได้ซ่อนความทุกข์ทนกับคนไหน บินท่องเที่ยวในป่าเขาลำเนาไพร ขอบฟ้าไกลใจกู่ก้องท้องนภา.....ฯ เป็นนกก็มีความสุขดีนะคะ...
16 กรกฎาคม 2546 23:27 น. - comment id 154627
การรอคอย คอยรอ ยิ่งทรมาน ขาดรสหวาน มากระซิบ ที่หูฉัน ด้วยไม่รู้ ใจของเจ้า เอางัยกัน อกกระสัน กระส่าย ใจกังวล
16 กรกฎาคม 2546 23:51 น. - comment id 154632
การรอคอย คอยรอ แสนทรมาน ขาดรสหวาน มากระซิบ ที่หูฉัน อ่านใจน้อง ยังไม่ออก เอางัยกัน ต้องกระสัน กระส่าย ใจกังวล
17 กรกฎาคม 2546 13:30 น. - comment id 154707
****....คุณชัยชนะ... การรอคอยในสิ่งที่ต้องการ ทรมานในดวงจิตให้คิดถึง คือเวลาที่ต้องเฝ้าคำนึง สักวันหนึ่งคงเข้าใจหทัยนาง.....ฯ วันเวลา...จะเป็นเครื่องพิสูจน์ในทุกสิ่งค่ะ..