อุ่นอรุณมารุ่งกลางหัวใจ

ลำน้ำน่าน

ในเวลาเนิ่นนานที่ผ่านผัน
มหัศจรรย์แห่งใจฝันใฝ่หา
ความแข็งแกร่งไฟฝันอย่าพลันลา
ธารน้ำตาอย่าเพิ่งบ่าออกพร่าใจ
บนหนทางพบสว่างบ้างมืดมัว
จิตสลัวแม้หนักหนาอย่าร่ำไห้
ท้าโถมทุกข์ผ่านพ้นดั้นด้นไป
พบกับใครคนหนึ่งซึ่งปลายทาง
ดอกไม้ป่าบานเรียงเยี่ยงมิ่งมิตร
เป็นเงาจิตยามด่างพร้อยคอยแผ่วถาง
บานเผยค่าดอกดินข้างริมทาง
ใจอ้างว้างพลันศรัทธาเริ่มท้าทาย
ความเจ็บปวดรวดร้าวที่เฝ้าแฝง
เริ่มอ่อนแรงดาวดิ้นสิ้นความหมาย
ปัสสิทธิ์แผลงฤทธิ์เข้าครองกาย
ดั่งอุบายลวงร้ายให้กรายลา
ขอสงบรำงับกับความจริง
สรรพสิ่งจึงเผยงามอย่างอุษา
เกลี่ยเกรียวรักมาอาทรในแววตา
สัมผัสค่าศรัทธาแห่งจิตใจ
วอนพิรุณบนฟ้าหล่นลาร่วง
ล้างบาทบ่วงคราบน้ำตาที่พร่าไหว
บ่มวิญญาณชะความชังในวังใจ
สลายไหลให้เหลืองามตามครรลอง
ขอทะลายกำแพงแห่งความกลัว
สำนึกชั่วที่เกรียวกล้าท้าผยอง
ให้พึงครืนดับดิ้นสิ้นทำนอง
น้อมธรรมทองแทนท้นเข้าถมทรวง
แม้นมนตราราตรีครอง...เจ้าของพิภพ
ใบไม้ซบหลบน้ำค้างพร่างจากสรวง
กลัวไปใยเหน็บหนาวรวดร้าวลวง
เมื่อจันทร์ร่วงอุ่นอรุณ.....จะรุ่งมา  
..........................
ในวันเวลาของฤดูกาลที่แปรเปลี่ยนเป็นนิจ บางครั้งเราเหน็ดเหนื่อยกับการเดินทางชีวิต ใครบางคนกำลังท้อ ใครบางคนน้ำตาเอ่อ และอีกหลายคนกำลังจะพ่ายให้กับความมืดมิดแห่งจิตใจ.....ในวันนี้ที่อยากจะบอกทุกดวงใจว่า อรุณรุ่งวันพรุ่งนี้ยังมีมาเสมอ...น้อมนำมารุ่งในหัวใจ..บ้างคงเห็นงามและกำลังใจเกิดก่อ...เห็นเส้นทางสายดอกไม้..ในวันรุ่งพรุ่งนี้.......