มองผ่านม่านดวงใจในยามเหงา มองรอยเงาเคยหวามยามเคลื่อนไหว มองผ่านคราบน้ำตาที่อาบใจ มองรอยไหม้เพราะไฟรักมาทักทาย ความหวานล้ำฉ่ำรสพจนารถ ความขมฝาดน้ำคำที่ทำร้าย ความอาทรอ่อนเอื้อเมื่อเคียงกาย ความแพ้พ่ายรักร้าวคราวเปลี่ยนใจ กลับมาทำดวงใจไหวทุกครั้ง กลับมาสร้างพลังให้สดใส กลับมาสานรอยรักถักรอไว้ กลับมาให้อภัยคนรักกัน ไม่มีใครทำได้ดีทั้งหมด ไม่มีกฏบังคับจับใจมั่น ไม่มีใครได้สิทธิ์ปิดใจกัน ไม่มีความผูกพันไม่สั่นคลอน ยิ้มกับชีวิตที่เคยมีรัก ยิ้มให้อุปสรรคที่หลอกหลอน ยิ้มให้ความพลาดพลั้งครั้งวัยอ่อน ยิ้มให้ความเอื้ออาทรที่เคยมี
3 กรกฎาคม 2546 21:36 น. - comment id 151400
เพราะค่ะ.. มาชื่นชมกลอนงาม ................................................ ;)
3 กรกฎาคม 2546 23:23 น. - comment id 151432
อ่านแล้วให้กำลัง ดีค่ะ พี่ดอกแก้ว
4 กรกฎาคม 2546 01:59 น. - comment id 151454
เพราะตามเคย
4 กรกฎาคม 2546 06:02 น. - comment id 151456
-ขอบคุณมากคะคุณฟองอากาศ :ใจปลายทาง:ฤกษ์...พี่ดอกแก้วปลีกเวลามาได้ก็เพราะน้องๆนี่แหละที่ผูกพัน ช่วงนี้งานมากมายคะ หายไปสองสามวัน แต่ใจนั้นอยู่ตรงนี้คะ
4 กรกฎาคม 2546 07:49 น. - comment id 151469
กุศลแท้จิตลิขิตจารขานกลอนสอนวิถีมีคุณอนันต์ ยิ้มแย้มเย้า เร้าใจ ให้สุขทุกวัน จิตสวรญสรร สวรรค์ณ. อุบลศรี สถิตคำหวาน หวามหทัย ในปัถพี ผ่องบุณทวี ส่องทุกฤดี ประจักธรรม มาส่งยิ้มยามเช้าครับ
4 กรกฎาคม 2546 13:25 น. - comment id 151554
ชอบมาก ๆ เลยค่ะ ขออนุญาตเก็บนะค่ะ
6 กรกฎาคม 2546 03:00 น. - comment id 152063
ซึ้งจริงค่ะ
6 กรกฎาคม 2546 20:12 น. - comment id 152276
ได้เลยจ๊ะน้องรัก ผู้หญิงไร้เงาเก็บไว้ในใจด้วยนะจ๊ะ tiki บอกว่าซึ้งจริงปะ..ดีใจมากนะคะ
2 กรกฎาคม 2547 23:43 น. - comment id 283097
เมื่อความรักยังวัยเยาว์ มันแสนเศร้า..แต่น่าจดจำ เพราะเป็นรักแรก..รักเดียว แต่ไม่ใช่รักสุดท้าย เพราะฉันได้หลุดจากตรงนั้นแล้ว แวะมาทักทายค่ะ