ขอบฟ้าในวันที่ดูหมองหม่น กับความกังวลของคนที่น่าสงสาร อารมณ์เศร้าเคล้าน้ำตามาเยือนนาน ความอ่อนหวานไม่มีไร้ร่องรอย ความเหงามาเยือนดูอ้างว้าง สิ่งคั่งค้างในใจเหมือนรอคอย ใครบางคนที่เดินเข้ามาเกี่ยวก้อย ความท้อถอยกลับกลายเป็นมีหวัง
21 พฤษภาคม 2546 14:36 น. - comment id 139797
หากวันใดที่มีคนมาเข้าใจเรา มาเติมสิ่งที่เราขาดหาย มาให้กำลังใจเรา เมื่อนั้นชีวิตเราก็จะรู้สึกมีคุณค่าและมีกำลังใจที่จะต่อสู้ต่อไป
21 พฤษภาคม 2546 16:02 น. - comment id 139821
ขอให้การรอคอยที่หวังไว้ จงสมใจดั่งหวังถึงฝั่งหนา ขอให้คนที่คบได้เวียนมาจบมาพบพา ขอเอาใจช่วยเถอะนะคนดี **แวะมาทักทายค่ะ***
21 พฤษภาคม 2546 23:46 น. - comment id 139920
รอไปด้วยใจหวัง เหลืออยู่บ้างเพียงนิดหน่อย ความฝันช่างเลื่อนลอย รอเกี่ยวก้อยจนนิ้วกาง ไม่มีใครมาเกี่ยวซักที อิอิ
22 พฤษภาคม 2546 13:56 น. - comment id 139984
พี่ไม่รู้จะบอกอะไร แต่สำคัญที่สุดคือตอนนี้ว่าเธอต้องถามก่อนว่าต้องการอะไร แล้วเมื่อตอบตัวเองได้แล้ว เราย่อมจะผ่านความรู้สึกนี้ไปได้ไม่อยาก ครับ ส่วนตอนนี้ถ้าเธอเหงา อย่าคิดว่าตัวเองไม่มีใครลองมองไปรอบๆ สิครับ แล้วจะรู้ว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียว นะครับ