ฟังเพลงลมพรมใบไม้ไล่เสียงหวาน บอกตำนานกาลเวลามาให้รู้ สิ้นเสียงฝนพร่างพรายปลายฤดู ลมเกรียวกรูบอกข่าวให้หนาวทรวง ความสดเขียวเรียวใบไม้กลายสีส้ม กาลเวลาย้อมบ่มลมพัดร่วง ทิ้งร่มเงาให้หม่นเศร้าคราวรักลวง เห็นลมควงปลิดใบไม้คล้ายใจเรา หนาวเหลือเกินเดินเดียวดายในเส้นทาง หัวใจคว้างร้างใยรักจากเรือนเหย้า มีเพียงฝันที่เพริศพรายในม่านเงา มาเป็นเพื่อนเตือนใจเหงาให้ก้าวไป
30 เมษายน 2546 10:46 น. - comment id 133366
มาเป็นเพื่อนนะ..อย่าเหงา
21 พฤษภาคม 2546 23:29 น. - comment id 139911
ตราบเท่าที่ยังมีลมหายใจ ต้องมีก้าวต่อไปแม้อ่อนล้า ตราบเท่าที่ยังมีกาลเวลา ต้องมีค่าในชีวิตก่อนปลิดปลง....
21 พฤษภาคม 2546 23:41 น. - comment id 139919
มีใจเพียงดวงเดียวไว้เหนี่ยวจิต ประดุจมิตรรักแท้มิแปรผัน กาลเวลาผ่านไปเนิ่นนานวัน ใจที่เหนี่ยวไว้นั้นเขาเริ่มคลาย. สัญญาใจหมดอายุลุเป็นอื่น ความหวานชื่นกลืนรสขมล่มสลาย หยาดน้ำตาจึงร่วงลงพร่างพราย ไม่แพ้สายฝนพรำย้ำแผ่นดิน. ใจราญแล้วดุจแก้วร้าวคราวกระทบ มิอาจลบรอยแตกกระแทกหิน เพิ่มรอยช้ำย้ำรอยใจจนชาชิน การรอคอยก็หมดสิ้นจากฤดี.. ความอ่อนแอแพ้พ่ายใจในวันนั้น กลับแปรผันให้เข้มแข็งในวันนี้ ให้ยืนได้ตามลำพังบนปฐพี ก้าวต่อไปยังคงมี.แม้เดียวดาย