กับชีวิตคน บางครั้งก้สับสนและวุ่นวาย บางครั้งก็ดีใจจนแทบบ้า บางครั้งก็เหนื่อยล้าเกินสู้ทน หันไปรอบๆตัว มองไปทั่วทุกแห่งหน ก็ยังเห็นทุกคนนั้นดิ้นรน และต่อสู้เพื่อให้หลุดพ้นจากความทุกข์ทนของใจ แล้วตัวฉันละ ต้องการสิ่งไหน ต้องการหยุดยืนหรือก้าวเดินไป หรือต้องการอะไรไว้ครอบครอง หรือว่าฉันต้องการอิสระภาพ เพื่อได้โบกบินไปในทั้งผอง แล้วไคว่คว้าความปราถนาไว้ครอบครอง และตระกรองกอดความสดใสไว้ทุกคืนวัน หรือว่าฉันนั้นต้องการ มีใครสักคนช่วยสร้างฝัน ช่วยเก็บดวงดาวและดวงจันทร์ มาประดับชีวิตของฉันให้สวยงาม แต่มันเป็นเพียงแค่ความต้องการของคน ที่เวียนวนครุ่นคิดและไตรถาม ที่ปราถนาให้ชีวิตสวยใสเหมือนฟ้าคราม และให้ชีวิตงดงามตามความต้องการของหัวใจ
25 เมษายน 2546 19:11 น. - comment id 131300
ชีวิตเอยไรเลย วานเฉลยแก่ใจใส ไวใจไรหรือหลง คงไว้ให้ปลง ชีวิตคือรูปกายสวยใจใสวาจางาม ชีวิตคือเวทนาสุขทุกไม่สุขไม่ทุก เฉยเฉย ชีวิตคือจิตร121ดวงรวมอารมย์ ชีวิตคือใจคิดใคร่ธรรมงาม เขียนตามใจใสนิ แซวด้วย มาเยี่ยมด้วย นิ
25 เมษายน 2546 19:41 น. - comment id 131304
กลอน แนวนี้ โซดาเขียนได้ เบียดบีบความรู้สึก จริง ๆ มีอดีตที่เจ็บร้าว หรือไร
30 เมษายน 2546 08:41 น. - comment id 133342
รักไร้เสียงเพียงพิเคราะห์อย่างเหมาะสม รักเหมือนลมโชยพัดสะบัดไหว รักเหมือเชือกผูกรัดมัดหัวใจ รักเหมือนใครที่ชื่อ น้ำ มาอำพร ไม่รักยังคิดถึง ไม่รักแน่ใจสิหวง ไม่รักแล้วใจกลวง ไม่รักไม่ห่วงไหวงไม่มาหากันนิ
15 ตุลาคม 2546 00:56 น. - comment id 145057
น้ำครับ!!เขียนได้เจ๋งจริงๆ ...ว่าแต่ว่า จิตรดวงใดใยทำให้เกิด ระเบิดเถิดเทิง ยุ่งเหยิง ภพชาติ แฮะ แฮะ ( ขอยืนยัน น้ำน่ารักมากนะครับ ) ......