ขอมอบดอกไม้ในสวนนี้เพื่อมวลประชา.... จะอยู่แห่งไหนจะใกล้จะไกลจนสุดขอบฟ้า ขอมอบความหวังดั่งดอกไม้ผลิ สุดไสวอาณาฯ เป็นกำลังใจให้คุณ..เป็นกำลังใจให้เธอ.... เป็นสิ่งเสนอให้มา.... ดวงตะวันทอแสง มิถอยแรงอัปรา... เป็นเปลวไฟที่ไหม้นาน....เป็นสายธารที่ชุ่มป่า เป็นแผ่นฟ้าทานทน..... ขอมอบดอกไม้ในสวนให้หอมอบอวลสู่ชน... จงสบสิ่งหวังให้สมตั้งใจ..ให้คลายหมองหม่น ก้าวต่อไปตราบชีวิตสุด.....ดุจกระแสชน.. เป็นกำลังใจให้คุณ....เป็นกำลังใจเธอ เป็นสิ่งเสนอให้คุณ. . บทเพลงรักแสนหวาน.แสนดีในวันนี้แว่วหวานมาหลังฟ้าฝนที่กระหน่ำเมื่อคืน ให้สดชื่นอาณา.....ยามเช้าตรู่ของวันหนึ่งในวสันตฤดู... ที่หมู่มวลดอกไม้เบ่งบาน..สะพรั่ง...พร่างพราว ในสวนหลังบ้านเล็กๆ หลังเก่า.....หลังงาม ที่เห็นเนินเขาสูงสุดเสียดฟ้า..ต้องแหงนคอตั้งบ่าถึงจะเห็น..ความงาม ยอดภูเขาสูงและวิวทิวทัศน์อันตระการตา... ตระการใจ..ไม่รู้ลืมเลือน ฉันลุกออกจากที่นอนในห้องเล็กๆ ทำด้วยไม้โอ๊กแผ่นสวย..เรียบงาม ตรงหน้าต่างที่มีมะม่วงป่าพุ่มหนาแตกช่อดอกขึ้นคลุมต้น.... ทึบเทา หอมเย็นๆ....กับอรุณรุ่งของเช้านี้กับบรรยากาศที่สงบ..สวย ณ บ้านเชิงเขาแห่งนี้...ที่ไกลแสนไกล.. และในโอ่งดินใบสวยหน้าบ้าน..ที่เอ่อเต็มท้นด้วยน้ำฝนที่ตกลงมาเมื่อคืน ฉันล้างหน้าด้วยน้ำฝนที่เย็นฉ่ำ... พาให้ดวงหน้าเย็นชื่นรู้สึกถึงความชุ่มฉ่ำ น้ำฝนและดวงใจที่กำลังซาบซึ้งกับวันใหม่..ของฤดู ที่กำลังย่างกลายมาให้ดำเนิน...ชีวิต...อย่างไม่มีหยุดยั้ง กับชีวิตที่อิสระงาม เรียบง่ายและธรรดากับธรรชาติบริสุทธิ์..ไหวหวาน เนิ่นนาน...ในความทรงจำ.. บทเพลงยังแว่วหวานมาคละเคล้ากับละอองหมอก...ที่ลอยต่ำ..อ้อยอิ่ง อิงแอบกับเนินเขาสวยและสายธารสายงามหน้าบ้าน...เป็นม่านหมอก งดงามและเลือนราง..หลายๆ ความทรงจำลอยละล่องออกมาจากความรู้สึก ในยามนี้..... ณ วันนี้ โชคยังดีที่มีบทเพลงหวานและคุณค่าของธรรมชาติ ได้เป็นพลัง.... ให้กับดวงจิตรานร้าว..มาเนานาน...ร้าวรานฤดู กับ 3 ปีที่ย้ายบ้านมาจากเมืองศิวิไลซ์...ติดสินใจปลดพันธา.. ขายที่ดินผืนงาม ทำเลดีๆ ที่กลางกรุงมาตามหาฝันที่กระจัดการจาย ในความรู้สึก.ประคองดวงใจบอบช้ำแสนระทม..มานานบนหนทางชีวิต ปลูกบ้านเล็กเล็กหลังนี้.....กระทัดรัด..พองาม..ให้ซ่อนตัวกลางหุบเขา หวังฝากฝังกายฝังใจ...ไปกับแผ่นดินผืนนี้... กับวันนี้ที่ได้ตระหนักชัดและพบเจอฝันและคนที่เป็นที่รักที่สุด..ในหัวใจ... และจนตราบจนลมหายใจสุดท้าย....หยุดลง ฉันนั่งบนสะพานไม้สนต้นกลม..หน้าบ้านหลังเล็กนี้... ให้บรรยกาศยามอรุณรุ่ง...แสนงาม..... สาดส่องเข้ามาบ่มหัวใจรัก หัวใจฝัน...ประโลมใจ... กับอีกฝั่งเป็นสวนดอกไม้ป่า...บานสะพรั่ง.... อยากจะกำนัลดอกไม้ทุกดอกในสวนสวยแห่งนี้... ฝากไปยังหัวใจทุกดวง...ในผืนแผ่นดินที่ไกลแสนไกล สุดหล้า..... ให้เป็นพลัง..และกำลังใจ..ผู้ที่ไฟฝันอันงดงามกำลังจะริบหรี่ลง..... เพื่อจุดประกายฝันอีกครั้ง...กับกำลังใจและดอกไม้ผลิบาน ให้เข้มแข็งลุกขึ้นสู้และฟันฝ่าอุปสรรค...เพื่อฝันอันแสนดี..ที่รอคอย... และให้เรียนรู้ว่า...ตราบใดยังมีรักและศรัทธาทั้งหลายในโลกหล้านี้ ตราบนั้นเรายังมีหวัง..ให้บทเพลงหวานที่กำลังล่องลอยมายามอรุณรุ่งนี้ เติมเชื้อไฟฝันของทุกหัวใจให้โชติช่วงและลุกโชน... กระพือโหมอย่างไม่มีวันมอดดับ......ไปกับหนทางชีวิต และอุปสรรคใดใดในโลกหล้า.....
ลำน้ำน่าน 6 เม.ย. 2546 16:55 น. - ID 31839 
1198
12
0
6 เมษายน 2546 17:15 น. - comment id 123043
กำลัง -- คือสิ่งสำคัญที่จะทำให้เรามีชีวิตและมีแรงที่จะสู้กับสิ่งที่ต้องเผชิญ --
6 เมษายน 2546 17:16 น. - comment id 123044
แง่ะ -- พิมพ์ตกอีกแร้วอ่ะ --- กำลังใจคับทั่น ---
6 เมษายน 2546 17:56 น. - comment id 123066
เป็นการมอบกำลังใจ..ที่งดงามมาก..ด้วยบทเพลง..และร้อยกรองที่ประทับใจ...เฮ้อ !!!! ..มีกำลังใจเพิ่มขึ้นอีกเยอะเลย...ขอบคุณค่ะ..
6 เมษายน 2546 18:39 น. - comment id 123080
หน้าส่วนตัว
ไพเราะ... อบอุ่นจัง..
ธรรมชาติ..ที่สวยงาม..
ความรู้สึก.. ที่แบ่งปัน..
...กำลังใจ...
กับฝัน..ที่สะดุด...
เรน..ขออนุญาต...
..เก็บ..ดอกไม้.. ในสวนสวย..
ขอแค่.. หนึ่งดอก.. ของ..ความเข้าใจ..
..แค่..เข้าใจ...
..เรน..ขอ..หนึ่งดอก..
แอบเก็บ.. นะคะ....
ขอบคุณค่ะ...
6 เมษายน 2546 18:42 น. - comment id 123081
เอ คุ้นๆ นะรูปแบบเนี๊ยยยยยย อิอิ
6 เมษายน 2546 19:50 น. - comment id 123113
เพราะนะคะ ไม่ได้มีโอกาสอ่านบทกลอนแบบนี้ตั้งนานแล้ว ทำให้มีกำลังใจเยอะเลย...อยากเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราวนี้จังเลย
6 เมษายน 2546 20:37 น. - comment id 123135
มารับกำลังใจ ค่ะ ขอแยอะๆๆน่ะค่ะ กำลังขาดแคลนค่ะ .......
6 เมษายน 2546 20:40 น. - comment id 123136
ขอดอกนึง นะคะ
6 เมษายน 2546 22:45 น. - comment id 123192
^J^ ................... ผมขอเมล็ด ไปปลูก ก็ละกัน................... จะได้บานเต็มทุ่ง...........ฯ
6 เมษายน 2546 23:18 น. - comment id 123197
อืมม.. ขอดอก เค้าก็ขอกันไปแล้ว จะขอเมล็ด เค้าก็ขอไปอีก (พี่โอมนะพี่โอม) กำลังใจ..ก็ถูกขอไปอีก.. ว๊า.. งั้นแจมมาให้ก็แล้วกันค่ะ.. ให้ใจ..เอาไปแค่เสี้ยว ๆ นะนิวนะ.. ที่เหลือจะเอาไปแบ่งให้คนอื่น ๆ อ่ะ
7 เมษายน 2546 01:08 น. - comment id 123206
จริงแล้วๆ เขียนกวีร้อยแก้วนี้ไว้หลายวันแล้ว แต่ยังไม่จบ.. นายดอกไม้อนุเคราะห์ดอกไม้หวานให้ เป็นแรงบันดาลใจให้รจนาจนจบ.....ก็ต้องขอบคุณไว้ ด้วยครับพี่เสก... **ทะเลใจ....กำลังจากจากบทกวีนี้ ให้คุณเช่นกันนะครับ **คุณราชิกา....ดีใจที่คุณมีกำลังใจเพิ่มขึ้น แนะนำว่า บทเพลงสามารถเพิ่มกำลังใจให้เราได้เช่นกันครับ **น้องเรน..ทุกำลังใจให้น้องหมดนะครับจะเอาไปกี่ดอกก็ได้หรือทั้งสวนเลยก็ได้ครับ **เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ.....เรื่องราวชีวิตจริงของลำน้ำน่าน น่าเสียดาย แต่วันหลังจะเขียนเรื่องราวให้คุณเป็นส่วนหนึ่งดีมั้ยครับ **อัลมิตรา...ดอกไม้ทั้งสวนเลยครับ เด็ดไปได้ตามใจชอบ จริงๆ แล้วปรารถนาให้ทุกดอกเลยสำหรับคุณครับ **กฤษณะ.....หวังไว้ว่าเมล็ดพันธุ์ที่เพียรบ่มเพาะจะงอกเงยและบานหวานในเร็ววันนะครับ ถ้าเป็นเช่นนั้นด้วยดีในยิ่งเลยครับ **สีน้ำฟ้า.....ขอบคุณที่นำดอกไม้มาให้ ไม่ทราบว่านำรักติดดอกไม้มาด้วยหรือเปล่าครับ... ขอบคุณทุกหัวใจที่เป็นกำลังใจให้เสมอ เสมอ ไม่สร่างซ่า กับคำว่า ดอกไม้บานกลางหัวใจ
7 เมษายน 2546 10:19 น. - comment id 123275
ชอบมากเลยครับ มาชื่นชมครับ
7 เมษายน 2546 10:45 น. - comment id 123283
.....ขอเป็นดอกรักแล้วกัน
7 เมษายน 2546 12:21 น. - comment id 123322
**คุณทะเลรัก....หากบทร้อยแก้วมีส่วนก่อความรู้สึกที่ดีงามให้บังเกิดในหัวใจผู้อ่าน นั่นถือเป็นความสำเร็จที่พึงหวังไว้ครับ ขอบคุณที่แวะมาชมสวนดอกไม้ จะเด็ดดอกไม้ไปด้วยก็ได้นะครับ ดอกไม้มีเยอะ **คุณวิจิตร ..จริงแล้วๆ ดอกรักโดนเด็ดไปหมดสวนแล้วครับ เหลือแต่ดอกรักที่เหี่ยวแห้ง แต่ก็ยังมีเมล์ดพันธุ์เอาไปเพาะได้หน่ะครับ ยินดีให้คุณเช่นกัน
7 เมษายน 2546 16:26 น. - comment id 123384
คุณลำน้ำน่าน กำลังจะหมดแรงเดินมา จากหมู่บ้านเสกโน้น มาเจอดอกไม้ใจ ไรหวานหวามทรวงดวงหทัยกล่อมลมัยใจมีกำลังหายเหนื่อยแล้ว ขอต่อด้วยข้าวจากทุ่งทองนะ หิวนิ
8 เมษายน 2546 01:09 น. - comment id 123631
ขอเป็นดอกโสน เผื่อทำขนมกินได้ด้วย
8 เมษายน 2546 14:13 น. - comment id 123852
คุณน้ำ นั่งแวะดื่มน้ำดื่มท่าเสียก่อนนะ ฝนตกกะนอนซะที่นี้เลยละกัน กินข้าวกินปลาแล้วค่อยกลับ พี่ฤกษ์...ดอกโสนไหลไปตามน้ำหมดแล้วละครับมาสายเกิน ร่วงจนหมด เก็บไว้ได้นิดเดียวเอง จะเอาไปต้มยำทำแกง ก็ตามสบายครับ อิอิ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
