ถ้าแขนขาครบถ้วนเหมือนคนอื่น ฉันจะยืนสู้ไปไม่หวั่นไหว แต่วันนี้ฉันเหมือนคนไร้หัวใจ ทั้งแขนขาขาดไปไม่มีดี อยากจะวิ่งวิ่งไม่ได้โอ้ใจหนอ อยากจะขอขอร้องใครไม่มีเสียง อยากจะดูดูอย่างไรได้แค่เพียง คอยฟังเสียงสำเนียงเขาเท่านั้นเอง พ่อแม่จ๋าอยู่ใหนไม่มาหา วันเวลาผ่านไปไม่เคยเห็น รู้บ้างใหมลูกลำบากทุกเช้าเย็น มันจำเป็นหรืออย่างไรไม่เหลียวแล ความอบอุ่นเป็นอย่างไรไม่เคยพบ เคยประสพแต่ความเหงาก็เท่านั้น มีชีวิตอยู่ไปเพียงผ่านวัน ก็แค่ฉันคือขอทานเท่านั้นเอง
23 กุมภาพันธ์ 2546 12:16 น. - comment id 110175
เอ๊ะ..กลอนนี้ผมเคยฟังแล้ว พี่เคยใช้นามปากกาว่า faraway รึเปล่าครับ
23 กุมภาพันธ์ 2546 20:21 น. - comment id 110287
ใช่แล้วค่ะ พี่เคยใช้ชื่อนั้น Far^_^Away เข้าไปใช้ไม่ได้ค่ะ
23 กุมภาพันธ์ 2546 20:42 น. - comment id 110289
............. สื่อถึงความรู้สึกได้ดี... ไม่อยากจะบอกหรอกว่าสงสาร.. เพราะ ความสงสารมีไว้ให้คนที่ไม่เข้มแข็งเท่านั้น แต่เชื่อว่าเธอเข้มแข้ง... เอาเป็นว่าจะเป็นกำลังใจให้ละกันนะ@^_^@