ใจที่หวานปานอ้อยร่อยลงไหม มโนไฟอันวามทรามไหมหนอ มันสั่นไหมมือรักที่ถักทอ ยังคิดกรอด้ายดาวสาวลงดิน? หมอกระบายไอขุ่นภาพขุนเขา เป็นโค้งเค้าลางเลือนเตือนถวิล ความยะเยือกเกลือกกรายร่ายกวิน บรรเลงจินตนาการเข้าขานใจ กลางดวงจิตอิดโรยระโหยหนัก พญายักษ์มาเยือนถึงเพื่อนไหม ยังหวังว่าสร้อยสนและกลภัย ยังคงไกลห่างกามไม่ข้ามกาล รักจะสุขกับประชาบนหล้าโลก และพร้อมโศกกับใครใครผู้ไพศาล จะกินเกียรติแห่งข้าพยาบาล จะไม่ซานเซซังเข้าขังไซ เธอบอกกล่าวเล่าฉันในวันหนึ่ง กลางหมอกซึ่งหม่นมัวสลัวไหล เหมือนวันนี้ที่มัวมนเป็นพ้นไป ฉันมาเยือนความยิ่งใหญ่ในใจเธอ สุขศาลาค่าต่ำคำเขาติ ไยจึงริลดตนเหมือนคนเซ่อ ตัวเป็นหงส์หลงกาบ้าแล้วเกลอ ไม่เคยเจอคนใจไม่รักดี แต่ละคำเด็ดขาดและบาดลึก ฉันสะอึกอ่อนใจกระไรนี่ เธอสะอื้นอัดอั้นพันทวี หลายนาทีน้ำตาท้นล้นเป็นทาง ร้องเถิดเพื่อนร้องมาถ้ามันเจ็บ ฉันจะเย็บเยียวยาจนฟ้าสาง ขอมั่นจิตมิตรใจที่ไม่จาง ฉันอยู่ข้างเธอแท้อย่างแน่นอน หมอกระบายไอขุ่นพร่าขุนเขา คงเห็นเงาใหญ่ยิ่งแห่งสิงขร ใครคนหนึ่งแกร่งกล้าสถาพร คนสัญจรอย่างฉันมั่นหัวใจ/.
ราม ลิขิต 11 ก.พ. 2546 14:50 น. - ID 29235 
807
1
0
12 กุมภาพันธ์ 2546 08:15 น. - comment id 108598
แม้หลงทางอ้างว้างกลางป่าฝัน คนอย่างฉันมั่นคงไม่หลงใหล มีความจริงสิ่งแสนงามพราวพร่างใจ คือดวงใจดวงดีที่..ขอให้..ไร้ตอบแทน!
13 กุมภาพันธ์ 2546 19:24 น. - comment id 108791
ขอบคุณครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
