ร้อยหมื่นพันคำที่สรรเสก ร้อยหมื่นพันเลขนับคำถ้อย ร้อยหมื่นพันคอยที่เลื่อนลอย ร้อยหมื่นพันน้อยใจใครจะรู้ +++++++++++++++++++ นั่งคอยถ้อยคำหวานหวานใจ นั่งเหม่อนับเลขถอยรอคนไกลมาสู่ นั่งเหงา เหงาเพ้อชะเง้อคอยดู เมื่อไรเธอจะกลับมาอยู่ข้างกายคลายกังวล ++++++++++++++++++++ พันหมื่นร้อยคำคิดถึงบอกเล่า หรือจะเท่ากระผีกริ้นสัมผัสให้ผล เพียงปลายนิ้วกระทบกันอย่างใจดล จะลืมความสับสนเมื่อคนรักอยู่ไกล
19 ธันวาคม 2545 15:27 น. - comment id 101506
นั่งคิดคำนึงโหยหา ความรักจะมาจากไหน หากเราไม่เดินเข้าไป แล้วใยรักจะก้าวเข้ามา สวัสดีครับแต่งกลอนเพราะดีนะครับอยากแต่งได้อย่างคุณจัง
19 ธันวาคม 2545 15:53 น. - comment id 101516
เก่งจางเลยคับ อิอิ
19 ธันวาคม 2545 17:38 น. - comment id 101545
กระผีกริ้นสัมผัสแทนคิดถึง สัมผัสตรึงจิตสนิทอยู่ เสียงหัวใจที่เรียกร้องพร้อมจะบอกให้รับรู้ สิ่งสถิตย์อยู่เรียกว่าความคิดถึง
20 ธันวาคม 2545 18:07 น. - comment id 101642
ล้านถ้อยอร่อยนักคำเธอ อิ อิ จริงไหมcool-hearted
21 ธันวาคม 2545 22:36 น. - comment id 101759
^J^ ...................... คิดถึง เหมือนกัน...............ฯ
30 ธันวาคม 2545 01:35 น. - comment id 102560
...เพียงบางเบาเร่าร้อนไอสัมผัส ...จิตประหวัดดั่งหนึ่งเคยชิดใกล้ ...หนาวฤดูผ่านพ้นจนเธอไกล ...หนาวหัวใจพร่ำบอกคิดถึงกัน