นานมาแล้วที่ฉันท่องไปในโลกกว้าง โลกที่สร้างบทเรียนบทละครให้ตัวฉัน โลกที่เป็นเช่นเพื่อนกับตะวัน โลกที่ปันสุขทุกข์ระคนปน จวบจนวันนี้วันนที่ฉันคิดถึงบ้าน วันที่ขานหาไออุ่นรักจากผู้คน วันที่ใจฉันร้องไห้ยอมจำนน วันที่ค้นหาตะวันมาฉายแสง ดั่งวิหคปีกหักรักคืนรัง อยู่ด้วยความหวังความรักในทุกแห่ง อยู่ด้วยใจหนึ่งดวงที่อ่อนแรง รอวันเข้มแข็งเหินกลับฟ้าถลาบิน