ส่วนที่สำคัญที่สุดของร่างกาย

ต้ยนุ้ย

แม่ของผมเคยถามผมว่า ส่วนไหนของร่างกายที่สำคัญที่สุด
ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ผมได้ทาย สิ่งที่ผมคิดว่ามันเป็นคำตอบที่ถูก
เมื่อตอนผมยังเป็นเด็กเล็ก
ผมเคยคิดว่าเสียงเป็นสิ่งที่สำคัญมากสำหรับเราในฐานะที่เป็นมนุษย์
ดังนั้น ผมจึงบอกว่า แม่ มันคือ หู ผมไง
แต่แม่บอกว่า ไม่ใช่จ้ะ คนจำนวนมาก หูหนวก แต่ก็ยังอยู่ได้
ลูกลองคิดดูไปก่อนนะ แล้วเร็วๆนี้แม่จะถามลูกใหม่
หลายปีผ่านไปก่อนที่แม่จะถามผมเรื่องนี้อีกครั้ง
ตั้งแต่ที่ผมทายผิดครั้งแรกผมก็พยายามครุ่นคิดหาคำตอบที่ถูกต้องตลอดมา
และในตอนนี้ผมบอกกับแม่ว่าแม่ การมองเห็น สำคัญมากสำหรับทุกๆ คน
ดังนั้นมันต้องเป็นตาของเราแน่เลย ที่สำคัญที่สุด
แม่มองมาที่ผม และบอกกับผมว่าลูกเรียนรู้ได้เร็วมาก
แต่ว่าคำตอบยังไม่ถูกจ้ะ
เพราะว่า ยังมีคนมากมายที่ตาบอด แต่ก็ยังอยู่ได้
อึ้งไปอีกครั้ง แต่ผมก็ยังคงพยายามค้นคว้า หาความรู้ต่อมาอีกหลายปี
และแม่ก็ยังคงถามผมอีก หลายครั้ง และทุกครั้ง
คำตอบของแม่ก็คือไม่ใช่จ้ะ
แต่ลูกก็ฉลาดขึ้นทุกๆ นะจ๊ะ ลูกรัก
จนเมื่อปีที่แล้ว ปู่ของผมตายลง ทุกคนในบ้านเศร้าใจกันมาก
ทุกคนร้องไห้ แม้แต่พ่อของผมก็ร้องด้วย
ผมจำได้ดีเพราะว่า มันเป็นเพียงครั้งที่สอง ที่ผมเห็นพ่อร้องไห้
แม่มองมาที่ผม ตอนที่เรากล่าวคำอำลาครั้งสุดท้ายต่อคุณปู่
แล้วแม่ก็ถามผมว่า ลูกรู้หรือยังส่วนไหนของร่างกายเราสำคัญที่สุดลูกรัก ?
ผมรู้สึกงุนงง ที่แม่ถามผมตอนนี้
ผมคิดตลอดมาว่าคำถามนี้เป็นเกมส์ระหว่าผมกับแม่
แม่มองเห็นสีหน้ามึนของของผม และก็บอกว่าคำถามนี้สำคัญมากลูก
มันแสดงให้เห็นความจริง ในชีวิตของเรา
สำหรับอวัยวะต่างๆที่ลูกเคยบอกกับแม่ว่าสำคัญ ในอดีตที่ผ่านมา
และแม่ได้บอกกับลูกว่า มันผิดมาตลอด
พร้อมกันนั้นแม่ก็ได้ยกตัวอย่างให้ลูกฟังว่าทำไมมันถึงผิด
แต่ว่าวันนี้ เป็นวันที่ลูกจะได้เรียนบทเรียนที่สำคัญที่สุด
แม่ ก้มลงมองมาที่ผม ด้วยความรู้สึกลึกซึ้งอย่างที่แม่คนนึงจะทำได้
ผมเห็นตาแม่เอ่อด้วยน้ำตาและแม่ก็พูดว่าลูกรัก
ส่วนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของลูกก็คือ บ่าจ้ะ
ผมถามแม่ว่าเป็นเพราะว่ามันคอยรองรับหัวของเ ราไว้ ใช่มั้ยครับ?
แม่ตอบว่า ไม่ใช่จ้ะแต่เป็นเพราะว่ามันสามารถรองรับศรีษะของเพื่อนของเรา
หรือคนที่เรารัก เมื่อยามที่เค้าร้องไห้
คนเราทุกคนต้องการบ่าใครซักคนไว้คอยซบยามร้องให้ในบางช่วงเวลาของชีวิต
ลูกรักแม่เพียงแต่หวังว่า ลูกจะมี
เพื่อนและคนรักที่จะมีบ่าพร้อมที่จะให้ลูกซบตอนร้องไห้
ยามเมื่อลูกต้องการ
=== แล้วคุณล่ะ มีเพื่อน หรือ คนรักคนที่คอยให้คุณซบบ่ายามที่คุณต้องการรึเปล่า 
?? ===
ตรงนั้นเองที่ผมได้รู้ว่า สิ่งสำคัญที่สุดของร่างกายเราคือการไม่เห็นแก่ตัว
และ มันคือความรู้สึกร่วมรับรู้กับความเจ็บปวดของคนอื่น
คนเราอาจจะลืม สิ่งที่คุณพูด.......
คนเราอาจจะลืมสิ่งทีคุณทำ.........
แต่ไม่มีใครลืม สิ่งที่ทำให้เค้า รู้สึกได้......
ต้นฉบับของจม.ฉบับนี้มาจาก ไหนไม่ทราบ
แต่มันจะนำพรประเสริฐมาสู่คนที่เผยแพร่ข้อความนี้ออกไปต่อๆกัน
เพื่อนที่ดีก็เหมือนดวงดาวบนท้องฟ้า....
คุณไม่ได้เห็นมันตลอดเวลาหรอก
แต่คุณรู้ว่า พวกเค้าอยู่ที่ตรงนั้นกับคุณ ตลอดเวลา........