เกิดมาเป็น วณิพก พเนจร เที่ยวแต่งกลอนแลกน้ำใจไปทั่ว แสนหวาดหวั่นภัยร้ายมากท่วมตัว ตะลอนทัวร์แดนดินถิ่นเมืองไทย อันตัวเรานั้นไซร้ไร้พวกพ้อง คอยปกป้องพิทักษ์ชักหวั่นไหว ทนบากหน้าขอแบ่งเสี้ยวเศษใจ จนใครใครเริ่มชินผินมองเมิน ยามค่ำคืนเหน็บหนาวราวเปียกฝน ด้วยกังวลคนหมิ่นถิ่นหงส์เหิร เดินต่อด้วยสองเท้าก้าวยากเกิน ต้องเผชิญภัยไปเพียงผู้เดียว ฯ
สาวดอย 21 ก.ย. 2545 19:46 น. - ID 22929 
1578
7
0
21 กันยายน 2545 20:02 น. - comment id 78797
เพื่อชีวิตจังเลยครับ เป็นกำลังใจให้ต่อไปนะ
21 กันยายน 2545 20:09 น. - comment id 78799
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^
^*^...แนทมาเดินเปงเพื่อนจ้าแอ๋ม...
... อย่าเบียดแนทนะจ๊ะ..
....เด๋วตกถนนอะ.ยิ้มม..^*^
....................................
21 กันยายน 2545 21:47 น. - comment id 78821
กะเทาะแก่นของความเป็นคนได้ลึกซึ้งดีนะ น้องแอ๋ม
22 กันยายน 2545 00:21 น. - comment id 78847
พี่มาเดินเป็นเพื่อนค่ะ
22 กันยายน 2545 00:30 น. - comment id 78855
มาเป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ...สาวดอย
3 มกราคม 2546 22:56 น. - comment id 103139
ขอบคุณค่ะ กำลังใจจากพี่พรระวี พี่หลิน+โคลอน
3 มกราคม 2546 22:57 น. - comment id 103142
อ้อ ขอบคุณคุณนกกระดาษกะแนทตี้ที่รักด้วยนะคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
