จะหนีอะไรเล่าคนดี.. หนีความเป็นจริงที่มีอย่างนั้นหรือ เหนื่อยล้าแค่ไหนก็ต้องรับมือ เพราะยังไงมันก็คือ..ความเป็นจริง เดินไม่ไหวก็จงหยุดพัก แบกสัมภาระมาหนักก็เอาวางไว้ ฉันคนนี้จะคอยเป็นกำลังใจ ให้เธอก้าวต่อไปด้วยใจที่มั่นคง แต่หากเธอยิ่งเหนื่อยยิ่งหนี แล้วคนดีเมื่อไหร่จะไปถึงที่ฝัน ที่ผ่านมาล่ะไม่มีค่าหรืออย่างไรกัน หรือจะทิ้งความฝัน..แล้วหนีไปให้ไกล ขอบคุณนะสำหรับความหวังดีที่มีให้ แต่เธอเคยรู้บ้างไหมว่าฉันเหงา บางทียังเคยคิดว่าทำไมมีเพียงเรา ที่เหงาเหงาอ้างว่างอยู่คนเดียว แต่ที่ฉันอยากบอกเธอคนดี ฉันไม่เคยคิดจะหนีทั้งที่หวัง แต่บางครั้งใจมันก็ท้อเหลือเกินกำลัง จนไม่กล้าจะเผชิญความจริง........ที่เป็นไป
15 กรกฎาคม 2545 21:27 น. - comment id 61171
ต่อไปนี้จะไม่มีคำว่าเหงา.... มีแต่คำว่า เรา บนทางฝัน จับมือกันเดินหน้ามุ่งฝ่าฝัน ให้กำลังใจกันและกันตลอดไป วันใดเธออ่อนล้า.. ฉันจะอ้าแขนโอบกอดไว้ วันใดเธอเจ็บจะพยุงเธอเดินไป เหนื่อยยากเพียงใดฉันจะยังอยู่ข้างเธอ กลับมาเขียนต่ออีกครั้งนะ...เป็นกำลังใจให้เพื่อนเสมอ....(เกิด 2525 เหมือนกันจ้า แต่เราเกิดมีนา นะ ตอนนี้เรียนปี 3 แล้ว ว่างๆเมลมาคุยกันนะ) เมื่อฉันเรียกเธอว่าเพื่อน..ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอตลอดไป......
15 กรกฎาคม 2545 21:29 น. - comment id 61173
(o^___^o)
16 กรกฎาคม 2545 00:09 น. - comment id 61207
มาช่วยลบเลือนความเหงาคั๊บ
16 กรกฎาคม 2545 07:58 น. - comment id 61228
*^_^*