ณ หนทางดูอ้างว้างช่างเงียบเหงา มีความเศร้าเคล้าเป็นเพื่อนเหมือนตอกย้ำ ที่ทางเปลี่ยวช่างเดียวดายให้เตือนจำ ทุกก้าวย่างมิล่วงล้ำถลำทาง มีเพียงเราก้าวเท้าใจเบาหวิว ลมแผ่วพลิ้วปลิวสะบัดพัดไสถาง ไหวหญ้าเอนเล่นลมภิรมย์พลาง ดูปล่อยวางมิอ้างว้างริมทางเรา ขอพักเหนื่อยเมื่อยล้าขาเริ่มอ่อน ได้พักผ่อนร้อนพลันเย็นเอนอิงเสา ได้ใคร่ครวญครุ่นคิดชีวิตเรา มิขลาดเขลาเฝ้าจดจำนำทางเดิน พลันลุกยืนฝืนสู้มิอยู่ย่ำ จะคืนค่ำยังเดินอยู่มิห่างเหิน สตินำส่องสว่างที่ทางเดิน จะแสนไกลก็ไม่เกินกำลังเรา...
หลุมความคิด 23 มิ.ย. 2545 22:31 น. - ID 17153 
1152
4
0
24 มิถุนายน 2545 16:24 น. - comment id 57385
รู้สึกได้ถึงความชื่นฉ่ำของเหงื่อและกำลังใจคนเขียนที่ฝากไว้เลยนะนี่^_^
24 มิถุนายน 2545 20:12 น. - comment id 57461
ขอบคุณครับ :)
25 มิถุนายน 2545 07:57 น. - comment id 57524
อ้าว รีบขอบคุณซะแล้ว แล้ว คนต่อไปเค้าจะ คอมเมนต์ ยังไงล่ะเนี่ย อย่าเพิ่งรีบปิดกระทู้ สิจ๊ะ กลอนก็ ดี๊ ดี ด่วนปิดประเด็น ซะนี่
25 มิถุนายน 2545 13:39 น. - comment id 57558
งั้นผมไม่ขอบคุณละกัน อิอิ เก็บไว้ก่อน ๆ ๆ ๆ อ้าวว พวกเรามาพิมพ์กันต่อ ๆ ๆ ผมเอาคำขอบคุณคืนแล้วครับ ๆ ๆ
27 มิถุนายน 2545 22:07 น. - comment id 57974
@@^^^^ ..เป็นเพียงสาวน้อยคนหนึ่ง... ..ซึ่งบังเอิญผ่านมา ...ขอเป็นกําลังจัยให้ค่ะ.... ...เศร้าตามเลย..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
