เราคือเรา
เจ็บ แต่ก็...โอเค
เขามองเราไม่เห็นเป็นไรเล่า
มัวคิดเศร้าเสียใจไปเปล่าเปล่า
นี่คือความจริงแท้นี่แหละเรา
ถึงใครเขาไม่เห็นไม่เป็นไร
ขอให้เห็นเป็นเราเอาไว้ก่อน
อย่าใจร้อนใจเร็วคิดเหลวไหล
อย่าน้อยอกอย่าคอยแต่น้อยใจ
นี่แหละความยิ่งใหญ่ของชีวิต
อันความจริงยิ่งใหญ่ในวิถี
เรามีเพียงเท่านี้ในส่วนสิทธิ์
อย่าได้ท้อได้ถอยค่อยค่อยคิด
ทีละนิดคิดทำแต่กรรมดี
คิดโทษใครที่ไหนก็ไม่ได้
จะโทษฝ่ายข้างเราก็ได้นี่
เมื่อเห็นโทษเห็นภัยในชีวี
หาวิธีแก้กรรมทำกันไป
จนเราพบความงามความสงบ
จนตัวเราเคารพตัวเราได้
จนเกิดความลึกซึ้งถึงข้างใน
ตามวิสัยพุทธัสปัจจัตตัง
เขามองเราไม่เห็นเป็นเพราะเขา
ดวงจันทร์ดับลับเงาเป็นคราวครั้ง
ความโศกเศร้าของเราเหมือนเงาบัง
เพื่อขับพลังจันทราราตรีกาล