ความรู้สึก เหมือนดั่ง ถูกคำสาบ มิตรภาพ ที่เคยมี ใยเหือดหาย แม้รอยยิ้ม สายตาฉ่ำ ก็กลับกลาย แลดูคล้าย แห้งแล้ง แย้งในใจ อยากจะถาม เธอทุกข์ใจ เพราะใครหรือ? อยากจะถือ เอาทุกข์เธอ ที่สงสัย เอามาแบ่ง เพื่อให้ฉัน รู้ข้างใน ว่าเรื่องใด ทำเธอเศร้า..... เหงาด้วยคน
19 พฤษภาคม 2545 17:08 น. - comment id 50556
พี่ตื่นค่ะ...เรนว่า... .. บทกลอน....ให้อารมณ์....ด้ายดี.. ถ้า..เธอ....ด้ายอ่าน....เรนว่า...คงจาดี... เรน...เอาจัยช่วย...ให้เธอด้ายอ่าน..นะค่ะ...
20 พฤษภาคม 2545 14:05 น. - comment id 50672
แปลกนะ แปลกจัง แม้ความเหงาเหล่านั้นที่เราวิ่งหนี แต่เรากลับยินดี ยอมเป็นเพื่อนเพื่อช่วยเหงา แปลกจริงจริง ทำอย่างไรจึงจะบรรเทา แค่คิดว่ามีคนที่เหงาเหมือนเรา ก็อุ่นใจ
21 พฤษภาคม 2545 00:23 น. - comment id 50763
พี่ตื่น จ๋า อัง แวะ มาชมกลอนเพราะๆ ของพี่ตื่น แล้ว นะคะ ชอบมาก ซึ้งและเศร้า/อบอ่น ดี ค่ะ
21 พฤษภาคม 2545 04:20 น. - comment id 50795
ขอบคุณ คุณเรน,คุณแมวยิ้มและคุณอังโกะมากๆครับที่เข้ามาให้กำลังใจ
31 พฤษภาคม 2545 08:44 น. - comment id 52935
ดีจังเลยค่ะ
1 มิถุนายน 2545 16:10 น. - comment id 53234
ขอบคุณ คุณละอองน้ำอีกคนครับ
10 มิถุนายน 2545 03:24 น. - comment id 54853
มีใครสักคนที่เป็นอย่างนี้ก็ดีสินะ จะได้ม่ะต้องเศร้าคนเดียวอ่ะ