เย็นยะเยียบ เงียบเหงา สุดเปล่าเปลี่ยว
ตัวคนเดียว ไร้ทาง ที่ข้างหน้า
ตะวันลอย ลับหาย จากสายตา
สิ้นทิวา ราตรี มีเพียงเรา
รัตติกาล กรีดกราย ไปทั่วทิศ
มันมืดมิด วังเวง ดังเพลงเหงา
ดาวกระพริบ ลิบไกล ไร้แสงเงา
ซุกกายเข้า ข้างพง คงอุ่นกาย
แว่วเสียงเพลง ภูตไพร มันไขขาน
บอกร้าวราญ หัวใจ ไร้จุดหมาย
เหมือนโหยหวน ครวญตอน ก่อนวางวาย
ฟังแล้วคล้าย ชวนเชิญ ให้เดินทาง
รออรุณ จะรุ่ง วันพรุ่งนี้
อยากจะมี ชีพอยู่ ดูฟ้าสาง
แต่ว่าหวัง ดูเหมือน จะเลือนลาง
จะก้าวย่าง ต่อไป ได้ไหมเรา
คนกรุงศรี 3 ธ.ค. 2557 21:43 น. - ID 149199 
4549
5
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
