เดินเดียวดาย ปลายทาง ที่ข้างหน้า
สุดสายตา หาใคร ก็ไม่เห็น
ทางสายเปลี่ยว ปลายแดน แสนเยือกเย็น
ด้วยจำเป็น ต้องอยู่ สู้ความจริง
สุดทางนี้ มีใคร ที่ไหนหรือ
จะยุดยื้อ ตัวตน พ้นทุกสิ่ง
แม้มีเพิง พำนัก ขอพักพิง
อย่าทอดทิ้ง เหมือนไร้ หมดไมตรี
มองข้างหน้า ฟ้าดำ ใกล้ค่ำแล้ว
ยังไร้แวว จุดหมาย แห่งไหนนี่
จึงเหน็บหนาว ร้าวรวด ปวดฤดี
ก็ยากที่ จะหวัง ว่ายังคง
แสงริบหรี่ ที่ปลาย ทางสายนั้น
เป็นเพียงฝัน ลางลาง อย่างเศษผง
สองเท้ายัง ย่ำย่าง บนทางตรง
พบป่าดง ก็หมายว่า จะฝ่าฟัน
คนกรุงศรี 9 พ.ย. 2557 20:49 น. - ID 149189 
4425
1
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
