ยามอยู่ในวังวนทนบาดจ็บ
แม้จะเก็บอาการประมาณไหน
เมื่อวันหนึ่งถึงจุดสุดทำใจ
ต้องเดินไปจากจุดที่สุดทน
จะหยุดเจ็บปวดใจนั้นไม่ง่าย
ต้องตะเกียกตะกายหลายร้อยหน
เหมือนกำลังแหวกว่ายสายน้ำวน
ป่วยไข้จนเกือบไม่รอดทอดอาลัย
คนอื่นมิเหลียวแลแย่อยู่แล้ว
ตนต่อแถวทำร้ายซ้ำทำอยู่ได้
ตนควรต้องอาทรตนก่อนใคร
และขอบใจคนคดให้บทเรียน
มิรู้จะเกิดอะไรในพรุ่งนี้
จะยังมีหรือไม่ ใดจะเปลี่ยน
มีคนใหม่เห็นค่ามาแวะเวียน
มาเยี่ยมเยียนต่อไปหรือไม่มี
จะยังเหลือคนหนึ่งซึ่งยังอยู่
ยังเป็นคู่อยู่เคียงไม่เลี่ยงหนี
จนถึงวันสุดท้ายปลายชีวี
อยู่คงที่จนวันเผา...ตัวเราเอง
จงเข้มแข็งเถิดหัวใจเลิกไห้ห่ม
สู้ยิบตาอย่าให้ตรมมาข่มเหง
หนีจากความทุกข์โศกโลกวังเวง
แล้วร้องเพลง "รักตัว" เพราะกลัวตาย
6522
2
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
