ทุกครั้งที่สิ่งหนึ่งถึง "ตอนจบ"
จุดที่พบสิ้นสุดคือจุดเริ่ม
ซึ่งอาจเป็นตอนใหม่ในทางเดิม
หรืออาจเพิ่มทางแยกที่แปลกไป
จึงมิควรอาวรณ์บทตอนเก่า
แต่เก็บเอาประสบการณ์หวานหม่นไหม้
เป็นเสบียงชีวิตติดหัวใจ
เพื่อแก้ไขปัญหาถ้าต้องเจอ
กระซิบบอกกับหมอนแล้วนอนยิ้ม
รู้สึกอิ่มอยู่ในใจเสมอ
เหมือนการก้าวทุกครั้งยังมีเธอ
คอยชะเง้อตลอดทางอย่างห่วงใย
ความห่วงหาอาทรคือพรสวรรค์
ปลุกความฝันจนตื่นชื่นสดใส
ดุจเทวัญบันดาลช่วยอวยโชคชัย
กำลังใจที่เติมเพิ่มให้มา
ทำให้ทางสายฝันนั้นไม่หนาว
ยามต้องก้าวยาวสั้นหรือฟันฝ่า
การมีใครสักคนบนมรรคา
ย่อมดีกว่าเดินทนอยู่คนเดียว
กระซิบบอกกับหมอนก่อนจะหลับ
เรื่องความลับบอกยากอยากขอเบี้ยว
แต่บอกว่าคืนนี้ดีจริงเจียว
พระจันทร์เสี้ยวในฝันนั้นเต็มดวง