ศาลากลอนวอนเว้าใคร่เฝ้าพิศ
หมู่มวลมิตรหลายหลากวิพากษ์ศิลป์
ช่วยขับขานหวานเพราะเสนาะยิน
พจน์ไหลรินเปี่ยมท่าศาลากลอน
เป็นศาลาคนเศร้าเพื่อเข้าพัก
ยามอกหักรักหน่ายเกินถ่ายถอน
เป็นศาลาคนเหงายามร้าวรอน
ที่พักร้อนกลอนกล่อมย้อมอุรา
เป็นศาลาคนชื่นระรื่นสุข
ซุกซ่อนทุกข์เศร้าโศกแห่งโลกหล้า
กลั่นกรองถ้อยร้อยรสพจนา
ชุบชีวาชื่นฉ่ำฮัมเพลงครวญ
เป็นศาลาคลายเศร้าไม่เหงาง่วง
ทุกข์ทั้งปวงเป็นอื่นมิคืนหวน
อักษราพาเพลินช่างเชิญชวน
ดุจลำดวนหวลหอมมิยอมไกล
เป็นศาลาบันเทิงรื่นเริงจิต
ให้ข้อคิดซื่อตรงมิสงสัย
ดั่งสังคีตดีดเป่าปลุกเร้าใจ
สุขฤทัยเริงรื่นทุกคืนวัน
เป็นศาลาคนรักเพื่อพักพึ่ง
ส่งสาส์นซึ้งสื่อรักพิทักษ์ฝัน
เป็นศาลานานาสารพัน
ศาลาเธอแหละฉันร่วมฝันเอย