ตะวันเช้านำทางสู่บ้าน
คืนถิ่นบูรพามาตุภูมิ
ลมฤดูใบไม้ร่วงพัดหวน
รำลึกอดีตเปี่ยมน้ำตา
ใบพฤกษาหล่นร่วง
เหมือนชีวิตปลิดปลิว
นานปีล่วงพลัดถิ่นเกิด
ฟ้าเปิดให้จึงกลับหวน
อริยวาทพาเห็นแสงชัย
ลมเหมันต์คืบใกล้ไม่หวั่นเกรง
พัดจากอุดรสู่ทักษิณ
ก้าวเท้าย่ำเดินจากประจิมสู่บูรพา
แสงจรัสหล้าโลก