มัวพะวง หลงอยุ่ ในความหลัง
คงสิ้นหวัง แรงใจ ทั้งกายท้อ
อยู่นานนาน ไร้ฝัน นับวันรอ
แล้วชีวิต จะต่อ ไปอย่างไร
ลองย้อนหลัง กลับไป ที่ใจเริ่ม
ใจดวงเดิม ที่ยัง ไม่อ่อนไหว
ก่อนมีเขา เราอยู่ มาอย่างไร
ยามไร้ใคร ใยต้องมา หมองมน
เดิมไม่มี แต่พอมี ไปยึดติด
กระบวนการ ความคิด เลยสับสน
ตั้งสติ คิดใหม่ ด้วยใจตน
ไม่มัวบ่น ย่อท้อ ต่อชะตา
เมื่อเรื่องเก่า ผ่านมา คืออตีต
อย่าปล่อยให้ ชีวิต มีปัญหา
เรื่องที่ผ่าน ปล่อยข้าม ตามเวลา
คุณและค่า ของเรา ไม่เก่าลง
เพียงลำพัง ความหวัง ยังหวังต่อ
ลืมความท้อ ต่อใจ อย่าได้หลง
สักวันหนึ่ง ที่ใจ ไม่พะวง
ชีวิตคง ต้องมีฝัน วันสวยงาม
o มวลภมร o