หน้าส่วนตัว
เจ้าบ๊อบบี้
สวมปลอกคอเดินไปน่าไหวหวั่น
เสียงเห่าลั่นกรรโชกแทบโลกแตก
ทำให้คนหวาดเสียวสองเขี้ยวแยก
แต่น่าแปลกมันไม่กัดใครเลย
ถูกหมาอื่นเห่าตอบเจ้าบ๊อบบี้
มันเผ่นหนีสิ้นท่าความผ่าเผย
ทนเลี้ยงดูมันมาไม่น่าเลย
เจ้าหมาเชยคล้ายมีแต่ขี้กลัว
หยาดน้ำตาฉันรินกลบดินฝัง
ช่วงเช้ายังโยกหลอกเล่นหยอกหัว
พลันบ๊อบบี้กัดเห่าอย่างเมามัว
เพราะใกล้ตัวเราดูมีงูมา
เป็นงูพิษฤทธิ์ร้ายทำลายล้าง
เลื้อยมาอย่างหมายมั่นเป็นปัญหา
เจ้าบ๊อบบี้โผไปป้องภัยมา
ถูกพ่นตาเคืองจัดสู้ฟัดพลาง
เพียงไม่นานงูพลาดคอขาดวิ่น
แต่เลือดรินบ๊อบบี้ตามสีข้าง
คงเจ็บปวดโหยหวนร้องครวญคราง
ล้มตายอย่างควรค่าเป็นหมาไทย!ฯ
อริญชย์
๑๓/๑๐/๒๕๕๕
ปล.เป็นเพียงจินตนาการในการแต่งกลอน
บุญเพิ่ม 13 ต.ค. 2555 08:00 น. - ID 145893 
1437
2
0
13 ตุลาคม 2555 13:14 น. - comment id 1248643
ที่บ้านเคยมีเจ้าโดโด้หลังอานช่วยพี่ชายจากงูเห่าค่ะ
14 ตุลาคม 2555 08:55 น. - comment id 1248656
ขอบคุณเพียงพลิ้วและทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยือน
18 ตุลาคม 2555 14:48 น. - comment id 1249047
สะเทือนใจจัง หมาผู้ซื่อสัตย์ จริงใจ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
