เธอนั่งเงียบเหงาหงอย-คอยใครอยู่? หน้าเธอดูซึมเซา-เศร้าไปไหม? แววหมดหวังซังกะตาย-หน่ายหรือไร? เห็นน้ำตาเธอไหล-ใครทารุณ? ฉันยังมีไหล่ไว้ให้พิงพัก มีเนินตักพร้อมเสนอยามเธอหนุน มีเพลงกล่อมถนอมไล้ละไมละมุน มีไออุ่นอ้อมจิตยามนิทรา เชิญวางความเหนื่อยหนักลงพักผ่อน อย่าอาวรณ์-ลืมวันพรั่นผวา ทิ้งสรรพางค์ร่างกายลงไสยา ใต้เงาฟ้า เดือน ดาว พราวโสภณ ฉันจะทอน้ำค้างต่างแพรผ้า ถักใบหญ้าเบิกบานทั่วลานสถล ร้อยความดีที่เหลือลงเจือปน ด้วยเลิศล้นรักซึ่งฉันพึงมี เธอเหมือนรอเพียงวันครรไลจาก สู่อีกฟากฝั่งของผองภูตผี ชลนัยน์ที่หลั่งดังชีพนี้ ร้างรวีวันพรุ่งให้มุ่งไป เธอนั่งเงียบเหงาหงอยคอยใครอยู่? หรือรอผู้นฤมิตชีวิตใหม่? เขาน่ะหรือ-คือหวัง กำลังใจ จุดเชื้อไฟเริงแรงแข่งโรคา และฉันก็อยู่ตรงนี้-ที่ใกล้ใกล้ แนบรักในกลอนเห่เสน่หา อรุณรุ่งเมื่อเธอฟื้นตื่นลืมตา จงรับฟ้าวันใหม่ไร้มะเร็ง
เปลวเพลิง 10 มิ.ย. 2555 15:08 น. - ID 144719 
2397
0
0
10 มิถุนายน 2555 17:01 น. - comment id 1235686
โดนอ่ะ
11 มิถุนายน 2555 19:17 น. - comment id 1235746
เพราะมากครับ
12 มิถุนายน 2555 18:06 น. - comment id 1235811
15 มิถุนายน 2555 15:56 น. - comment id 1236060
...............
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
