เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน และแน่นอนเธอคือคนแปลกหน้า ในช่วงขณะหนึ่งที่บังเอิญผ่านมา คล้ายกับโลกหยุดเวลาให้ทักทายกัน เราต่างแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ทั้งร้อน-เย็นรวมถึงเรื่องขำขัน เพียงแค่เสี้ยววินาทีที่ได้รู้จักกัน กลับเป็นกำลังใจสำคัญในวันต่อไป แม้ตอนนี้ต่างแยกกันไปคนละทิศ ความทรงจำยังต่อเติมชีวิตให้สดใส แปลกจริงหนอมิตรภาพจากคนไกล ก็ทำให้รู้สึกว่าอุ่นใจได้เหมือนกัน
24 เมษายน 2545 16:21 น. - comment id 47330
แล้วที่ลืมไม่ได้เลยก็คือ เพื่อนๆนักอ่านทุกคนค่ะ...ขอบคุณมากเลยที่เข้ามาอ่านกลอนของโคลอน \(๑^___^๑)/
24 เมษายน 2545 17:10 น. - comment id 47343
จ้าๆๆๆๆๆๆๆๆ เป็นกำลังใจให้จ้า ถึงจะเป็นคนแปลกหน้า แต่หน้ามะแปลกนะขอบอก
24 เมษายน 2545 18:43 น. - comment id 47363
กำลังใจมีให้..และรับได้เสมอค่ะ..(ไม่ว่าเป็นคนใกล้ชิด..แปลกหน้า..หรือไม่เคยเห็นหน้ากันเลย..)
24 เมษายน 2545 18:52 น. - comment id 47364
คำว่าเพื่อนมีค่านะครับ อยากเป็นเพื่อนกับคุณ ผมก็เข้ามาแต่งได้ไม่กี่วัน หวังว่าคงเข้าไปโพสต์ให้ผมชื่นใจบ้างครับ
25 เมษายน 2545 00:41 น. - comment id 47424
ฮี่ๆๆๆ มาเปงกำลังใจให้นู๋โคลอนอีกรอบนุงจ้า... มะก่อนอาจจะเปงคนแปลกหน้า.... แต่มะใช่คนหน้าแปลก.... วันนี้เปงคนคุ้นเคยแย้ว เฮ้.... มะรุมะชิ....
25 เมษายน 2545 02:01 น. - comment id 47432
เคยรู้สึกแปลกใจอย่างนี้เหมือนกันจ้ะ....เป็นความรู้สึกที่ซาบซึ้งใจ และอบอุ่นได้อย่างไม่น่าเชื่อ....กลอนเพราะมาก ๆ เลย
26 เมษายน 2545 13:56 น. - comment id 47671
แปลกหน้าแต่ไม่แปลกนาม(ปากกา)ใช่ม้า พี่โคลอน เปงกลอนที่อบอุ่นมากๆเลยนะคะ ชอบจัง