อดทนเถิดเพื่อนจ๋า...อย่าร้องไห้

อดทนเถิดเพื่อนจ๋า...อย่าร้องไห้
เมื่อโรคภัยแห่ห้อมล้อมตัวอยู่
เมื่ออดอยากจ่อท่าหน้าประตู
เมื่อทุกข์จู่โจมใจไม่เว้นวาง

เมื่ออากาศหนาวเหน็บเจ็บกระดูก
เมื่อชีพถูก ข้าวของแพง แล้งทุกอย่าง
เมื่อมีหนังเท้าหนา-หนังหน้าบาง
เมื่อเส้นสายรายทางนั้นไม่มี

เมื่อเกิดมาหมองหม่นคนเหยียบย่ำ
เมื่อเวรกรรมสร้างวิบากยากถอยหนี
เมื่อกุศลแพ้ราคาเงินตราตี
เมื่อความดีถูกฆ่าบูชามาร

เมื่อรักโรยกลีบบางปูทางเท้า
เมื่อโศกเศร้าเริงรุกสนุกสนาน
เมื่อเลือดหลั่งถั่งโถมชโลมธาร
เมื่อรสหวานชีวาสร่างซาไป

เมื่อสิ้นหวังว่าจะมีที่ดีกว่า
เมื่ออิ่มหนำคราบน้ำตาซึ่งบ่าไหล
เมื่อโลกล้นหุบเหวเลวบรรลัย
เมื่อหทัยปี้ป่นเกินทนแล้ว

อดทนเถิดเพื่อนจ๋า...อย่าร้องไห้
สิทธิ์เราได้ถูกจำกัดอย่างชัดแจ๋ว
กลางสังคมขีดเส้นลงเน้นแนว
อา! เพื่อนแก้ว...คือชีพเข็ญอันเป็นจริง
...............................................................