โปรยสักเมล็ด เก็จดาวที่พราวฟ้า หล่นลงมาเป็นต้นฝันอันสดใส เติบความหวังตั้งตนบนทางไกล ขยายใบผลิผล ค้นชีวิต ม่านฟ้ามืดทางยืดยาวเหน็บหนาวนัก ดาวดวงหนึ่งทายทัก ตักเตือนจิต ขอเมล็ดเก็จดาวนั้น สักน้อยนิด เติมฝันเป็นนิมิต มิติรัก โปรยสักเมล็ด เก็จดาวที่พราวพร่าง ความแตกต่าง ณ ดินแดนแสนแน่นหนัก กับฟ้าฟากจักรวาล ช่างห่างนัก แต่ใจจักเก็บเมล็ด หนึ่งเก็จดาว.